نه محدبی که حیوانم از وجود بر تو شاخ شود
نه مقعر چنان که از تو بگریزم
تنها راستی ٬استوار و رستاخیزنده
که هرچه جز این را چرند گفته ام بنده
لزج از انزجار است زمانه ی جاری
عثمان خافی هم گینار فندر خرید
و آن طرف رود خانه هم سودای تصاحب فسیل دارند
خسته ام ُ بی رمق ...
ای لاله ی صحرایی
نشگفته چرایی؟
از همه جهان راحت ترم
همین را بگویم که من سیم باندم
من زیر پا فتاده ام بی آنکه جان دم
من هیچ نیستم جز وسیله ای که سر از سر دوازه ی خلق
به آن سر بام ماندم ٬که من سیم باندم
تنها نمانده ام انگار هیچ گاه
که اگر لِفت دادم رایت بود
همواره در کنار من
آن دم که در کنارم بودی
عشق می دراندم
جان می سایاندم
جان می دادم آن دم
همه خانمان می دادم آن دم
همه خانمان می داندم
دمی که با تو بال پراندم
همه خانمان می یان
دمی پر رید هوای فضای میانِ ماندم
همه خانمان می ... دمی که با تو فشاندم
ای عشق چه سان ِ ماندم
چه سانِ ماندم
همه خانه ماندم
همه خانه ماندم
چگونه زباندم
چگونه زباندم
زباندم پیچ عقبا
وآی که من سیم بیچاره ی باندم