[Bölüm 1]
Açlığa gömdün bu canı, niye?
Toprağına güzellik tohumlarını eken benim
Kardeşlerim düşman oldu yine
Her birine renklerini, yüreklerini veren benim

Yokluğun dönüştü nefretime
Varlığına sancılanan bu öfkene ilaç benim
Ellerimi açtım beni duy diye
Çekinmeden söyle canım darılmam sözüne

[Kavuştak]
Uyut beni, uyut beni, karanlığım uyanmadan uyut beni
Unut beni, unut beni, bu varlığım yok olmadan unut beni
Çürüt beni, çürüt beni, şu açlığım suç olmadan çürüt beni
Uyut beni, uyut beni, karanlığım uyanmadan uyut beni

[Bölüm 2]
Yenildim yarattığın zalime
O zalimin bahçesine merhameti eken benim
İnandım yalancının sözüne
Gafillerin yollarını eşikte bekleyen benim

Karanlığı verdin o cahile
Güneşleri uyandırıp geceyi saran benim
Ellerimi açtım beni duy diye
Çekinmeden söyle canım darılmam sözüne
[Kavuştak]
Uyut beni, uyut beni, karanlığım uyanmadan uyut beni
Unut beni, unut beni, bu varlığım yok olmadan unut beni
Çürüt beni, çürüt beni, şu açlığım suç olmadan çürüt beni
Uyut beni, uyut beni, karanlığım uyanmadan uyut beni