Şu dağılgan yüreğimi, şu köpüklere imrenen
Yüreğimi bir gün yollara atarsam
Bir gün nehir yataklarına dolarsam korkarım
Suyumun çoğu senden yana akacak

Dünyanın ölümünü gördüm, suyun, toprağın
En yakın dostlarımın birer birer
Vakitsiz açan çiçeklerin
Vakitli doğan çocukların ölümünü gördüm
Ama kimse inandıramaz beni
Öldüğüne sevgilerin

Sanki bir kız hep yürürdü yollarda
Evimin önünde ayağını silerdi paspasa
Kapımı açardı gümüş bir anahtarla
Sanki hep gelirdi
Sevişirdik bazen

Benimse ellerim titrerdi alnının aklığından
Saçlarına doğru titrerdi
Şimdi kağıtların üstünde gidip gelen ellerim
Titremez artık, yolunu bilir şimdi