اے جو مشہوری اے
سجݨ مجبوری اے
ایس لیّے تیری توں
ہوئی تھوڑی دوری اے
سجݨ مجبوری اے
سجݨ مجبوری اے
قسم میری تیرے بن بات ادھوری اے

دل کردا کاغذ بھرداں
اپݨا اے حال میں لکھ داں
کِویں دن گزرے تیرے بن
میں ہی جاݨدا

سجݨ دس نا کی کراں؟
سجݨ دس نا کی کراں؟
تیری یاد دکھاوے ترسنا
سجݨ دس نا
سجݨ دس نا کی کراں؟
سجݨ دس نا کی کراں؟
تیری یاد دکھاوے ترسنا
سجݨ دس نا

سجݨ بڑی دوری اے
یہ کیسی مجبوری اے؟
جینا نئیں یوں تیرے بن
تُو اتنا ضروری اے
ساجݨ بول دل تُو لایا کیوں؟
جی میرا اتنا ستایا کیوں؟
سجݨ دس نا کی کراں؟
سجݨ دس نا کی کراں؟
تیری یاد دکھاوے ترسنا
سجݨ دس نا

لگدا اے وچھڑے ہوئے آں جانے کئی سالاں توں
لگدا اے واقف نئیں آں ایک دوجے دے حالاں توں
تُو تے پرایا نئیں
بھلایا کدی نا تُو میں تاں جاندا
پچھلے کج دناں توں گلاں میں تیریاں فیر سوچی جا سوچی جا میں کی کراں؟
یارا نئیں کج وی تے چنگا نئی او لگدا
کتنا بے بس آں

میں ہی میرے حال نوں سمجھاں
دل دے سوال نوں سمجھاں
سجݨ دس نا
میں ہی میرے حال نوں سمجھاں
دل دے سوال نوں سمجھاں
سکھݨا نئیں چوندا آں میں سہنا دوریاں

سجݨ دس نا (دس نا، سجݨ دس نا، دس نا)
سجݨ دس نا (تیری یاد دکھاوے ترسنا)
تُو تے پرایا نئیں (دس نا، سجݨ دس نا، دس نا)
بھلایا کدی نا تُو میں تاں جاندا (تیری یاد دکھاوے ترسنا)
تُو تے پرایا نئیں (دس نا، سجݨ دس نا، دس نا)
بھلایا کدی نا تُو میں تاں جاندا (دس نا، سجݨ دس نا، دس نا)
سجݨ دس نا