Karlar sjö úr öllum áttum
Eiga hafnarfrí
Fullir inn á fyrstu knæpu
Frjálsir menn á ný
Við skulum drengir drekka og slást
Dreypa á stelpurnar
Við sem yfir Fetlaflóa
Fleyttum „Bólivar“

Rambaði hann í hvítum mekki
Hrikti í nagla og ró
Kolin uppi, laus í löðri
Lestin hálf af sjó
Lekadallur djöfuls sleði
Dæmdra manna far
Svona út á Fetlaflóa
Flaut hann „Bólivar“
Baksaði eins og særður sjófugl
Sífellt út á hlið
Umdi og glumdi eins og smiðja
Ágjöf hverja við
Aðeins stromp og eina siglu yfir löðrið bar
Svona var um Fetlaflóa
Að fleyta „Bólivar“

Sjó um þilfar, kol um kjalsog
Kuggsins fyllti í senn
Skinn úr lófum, frosnir fætur
Feigðartrylltir menn
Fari hann þá sem fyrst í víti
Fái hann lending þar!
Loks varð bæn á Fetlaflóa
Fyrir „Bólivar“
Aldrei hvíld – í hæsta lagi
Hálfmók andartak
Ryðnaglarnir sviptust sundur
Súð og þilfar lak
Áttavitinn elti skott sitt
Eins og köttur snar
Það var syðst á Fetlaflóa
Á ferð með „Bólivar“

Skall þá yfir skell að aftan
Skipstjórinn hló og kvað:
„Hjólið fór til vítis vinir!
Vindurnar af stað!
Festið strax úr stýrishausnum
Streng á trissurnar!“
Svona loks um Fetlaflóann
Fleytt var „Bólivar“

Eins og brenglað, beyglað, hrúgald
Bik og ryð í graut
Baksaði hann til Bilbaó
Með bilað stýri -og flaut!
Ræflum sjö á hripið lögðu
Í hinsta ferðalag
Drottins storma tókst að trompa
Og taka af Ægi slag!
Karlar sjö sem voru í víti
Vappa í land á ný
Fullir inn á fyrstu knæpu
Frjálsir menn á ný
En hvernig er með eigendurna
Er eigi gleði þar?
Yfir því að heim í höfn
Komst hripið „Bólivar“?