[Verse 1]
Manstu þær nætur þegar engan svefn var að fá?
Endalaus partí, aldrei aldrei slakað á
Jaxla við bruddum bláir undir augum fölir á kinn
Manstu þá daga þegar dópið var eini vinur þinn?

[Verse 2]
Manstu þegar óttinn fór á stjá?
Fórum aldrei til dyra nema fyrst að gá
Þegar feigðin dansaði fyrir utan gluggann minn

[Verse 3]
Tónlistin var svört, hún gaf okkur breik
Koma niður með ský og feitum reyk
Við neituðum að skilja að þetta væri allt feik
Það væri búið að dæma okkur báða úr leik

[Verse 4]
Manstu þá daga þegar dýrðin var ekki til?
Rífum niður skápa, skríðum bak við þil
Mínútan varð að martröð sem ekkert sló á
Nema skammtur af perú en það var ekkert að fá

[Verse 5]
Manstu svo loks gamli að augun gátum ekki opnað?
Hræddir við að deyja, gátum ekki stoppað
Og ég man þá daga vinur minn