Ik strijk me neer, hand in m'n hoed en mijn jas in een andere stad
Steeds weer, welkom, meneer
De wereld rond, zoekend naar niets, eindigend waar ik mijn reis begon
In een vaag, ver verleden
Als de wijsheid komt op een volgend perron
Dan ga ik weer naar huis, eindelijk weer naar huis
Waar ik weet wie ik ben en herkend wordt op straat
Waar de kerkklok nog ergens op slaat
Als ik weet hoe de wereld draait, m'n onrust weer overwaait
En ik kijk naar de sterren, besluit ik spontaan
Dat het tijd is om weer naar huis te gaan
Niemand weet, de weg die het water kan gaan, het komt altijd weer aan
Bij de zee, neem mij maar mee
Naar het laagste land, waar m'n onrust bedaar, naar het kruis op het kaart
Die mijn hand bewaakt, naar m'n thuis, m'n verleden
Als de wijsheid komt op een volgend perron
Dan ga ik weer naar huis, eindelijk weer naar huis
Waar ik weet wie ik ben en herkend wordt op straat
Waar de kerkklok nog ergens op slaat
Als ik weet hoe de wereld draait, m'n onrust weer overwaait
En ik kijk naar de sterren, besluit ik spontaan
Dat het tijd is om weer naar huis te gaan
Als ik dan eindig waar de reis begon
Ben ik dan dichter bij de horizon
De jongen werd een man
Dromen van m'n eigen land
Na-na-na-na-na-na, na-na-na-na-na-na
Na-na-na-na-na-na, na-na-na-na-na-na
Als ik weet hoe de wereld draait, m'n onrust weer overwaait
En ik kijk naar de sterren, besluit ik spontaan
Dat het tijd is om weer naar huis te gaan