[1. Bölüm: Şanışer]
Sevginin ve barışın bir mânâsı kalmadığında
Eski tatlı huzur veren şarkılar da çalmadığında
Kalabalığın içinde yalnızlıklar arttığında
Her yer gurbet olduğunda
Her yer beton dolduğunda
İnsan hayatına verilen değerden eser kalmadığında
Yani beş yaşında çocuğun eline silah tuttuğunda
Savunmasız siviller hedef olduğunda
Yardım için gönderilen gemilerden kan akınca!..
Silahlanmak için milyar dolar harcandığında
Sonra güvenlik güçlerine dahi güven kalmadığında
Okullarda uyuşturucu satıldığında
Artık geriye söylenecek pek de bir şey kalmıyormuş Tanrı'm

[Nakarat: Şanışer & Rafet El Roman]
Bir melek diliyorum, tanrıdan muhtaçlara
Çaresiz, yuvasız, aç susuz çocuklara
Bir melek diliyorum sevgiden yoksunlara
Suçsuz olan esirlere, mahkûmlara, insanlara

[2. Bölüm: Şanışer]
Yazılacak fazla bir şey kalmadı
Her şey eskitildi herkes sefil düştü
Karşılıksız verme devri bitti
Bütün bunlar olurken biz derde tepkisizdik
Artık gökten umarız medet çünkü yerde sevgi bitti
Anla bütün güzel saf hayaller yarım kaldı
Kimse dost demedi bir başkasına herkes hasım saydı
Belki bunlar yaşanmazdı önlem alınsaydı
Bizler cehaletten kavrulurken kaç bin aydın astık?
Geçmişin vebali ağır, taşımaz gövdem beni
Artık söylenmeli
Ne varsa söylenmeli
Bir yardım gelirse de eminim gökten gelir
Çünkü biz bir türlü insanlığı öğrenmedik
[Nakarat: Şanışer & Rafet El Roman]
Bir melek diliyorum, tanrıdan muhtaçlara
Çaresiz, yuvasız, aç susuz çocuklara
Bir melek diliyorum sevgiden yoksunlara
Suçsuz olan esirlere, mahkûmlara, insanlara