W poszukiwaniu diamentowych onixów
Ostatni  oddech wyzionę na winklu
Nie  czułem się dobrze w żadnym z moich wcieleń
Przyczynie się tylko użyźniając glebę

Gniew,który mnie pali schłodzę w jaskini portali
Świat  w którym żyjemy nigdy nie był taki słaby
Opuściłem  życie co minie opuściło wcześniej
Niebieski smok ciągle krąży szukając gdzie jestem

Śmierć  coraz bliżej a diamenty oddają się
Egzystencja zbliżeń bo za często okrada mnie
Pozwiedzajmy jaskinie nim sufit spadnie na nas
Bo ochota na życie (?) odebrała

Zbiorę  je na próżno bo przyjdzie nam tu usnąć
Obudzę znów w miejscu się gdzie w sercu jest pusto
Tafla wody nad sufitem ostrzy ostrzy na mnie kły
Nie będą pamiętać mej śmierci pewnie tak jak ty