Ο Ήλιος πέφτει, ο ουρανός σκουραίνει, σε προσμένουν γνωστοί και ξένοι, πονηροί και κουρασμένοι
Όλοι τη 'μέρα φορούσαν τα προσωπεία τους, ντυμένοι, με τα πρέπει τους, ελεύθεροι και πολιορκημένοι
Νύχτα ήρθες πάλι, τώρα όλοι γυμνοί και εκτεθημένοι,κυνηγοί,κυνηγημένοι εκεί σαν πρόβατα ντυμένοι,νύχτα γεμάτη μάγεια,νύχτα γεμάτη θάματα,βγάζεις άρρωστους πόθους,παράνομα μεροκάματα
Οι λύκοι και οι αράχνες βγαίνουν τσάρκα να χορέψουνε,πεινάν για σάρκα,δίψαν για ξύδι και άγριο έρωτα,Η κόρη σου η σελήνη χορεύει,μαγεύει έμαθα, έτσι ξυπνάει ένστικτα και ανάβει τα αίματα
Στην αγκαλιά σου οι πιο μεγάλες καψούρες,θολούρες,ασχημες σούρες καταλήγουν σε μανούρες, παραπλάνηση,ευήμερες υποσχέσεις και ελπίδες,παρασύρεις βάζεις παροπήδες και παντού παγίδες
Βγάζεις το άχτι με σαρκική αγάπη,είναι απάτη,όλα τελιώνουν σαν τελιώσει το κρεβάτι.Απαλύνεις και ξύνεις τις πληγές των πονεμένων σου,ΕΣΥ εκπληρώνεις τους πόθους των κολασμένων σου
ΕΣΥ τρέφεις φόβους,ΕΣΥ μοιράζεις ρόλους,το άρρωμα σου μυστήριο τους αρρωσταίνεις όλους,μα όποιος σε περπατά πατάει λάσπες και σκατά,είσαι βρώμικη και όμορφη ωθείς στη μοναξιά
Τα χαΐρια σου τα βλέπει πάντα η μέρα και γελά,αυτή έχει μάτια μα εσύ έχεις αυτιά, γι’αυτό άκου με καλά σφηνάκι πόνου στην υγεία σου.ΜΗΤΕΡΑ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!

«Κλείνεις τα μάτια σου αι αυτή σε παρασέρνει,Η ΝΧΤΑ,αν ζείς μέσα σ’αυτή σε αρρωσταίνει.ΜΗΤΕΡΑ ΝΥΧΤΑ.Σε ηρεμεί και σε τρελένει, η αγκαλιά της ανοιχτή πάντα σε περιμένει.Γεννάει φόβους και ανασφάλειες σε τελιώνει.Εχει δυο όψεις την καλή και την κακη.Στο μονοπάτι σου προς την αυγή.Τη μοναξιά σου βρίσκεις κάπου εκεί.»

Στα χαμηλά σου φώτα εκδικείται το υποσυνείδητο,για βόλτα προσφέρεσαι η ατμόσφαιρα δίνει κίνητρο. Σκιές κινούνται σιωπηλά,φιγούρες σκούρες,θύματα και θύτες,αλήτες που μαζί σου έχουν μπλεξίματα
Το σκότος συχνα τους ωθεί στην παρανομία,η πόλη κρύα,κτήνη,κτήρια μια ασάλεφτη ηρεμία.Τρομακτική ησυχία,νύχτα γεννάς τη βία,τρελένεις το μυαλο από σκέψεις και αμφιβολία
Κάποιοι σε βγάζουνε με προσευχή,καπιοι με υπνωτικά,καπιοι με μια μπουκάλα και καπνο σε υπόγεια σκοτεινά.Γιατι ο γιός σου ο Μορφέας δε μας ξηγιέται καλα,καποιυς χαιδευει,αλλους τους κλεβει αλλους αλυπητα χτυπά
Νυχτα εισαι και εσύ σκληρή σαν όρφανο παιδί,άπλειστη σα γουρουνι,σαν εκτελεστής ψυχρή.Κρατάς συχνα,σφιχτά,πικρά,ένοχα μυστικά… μα ουδεν κρυπτό υπό τον ήλιο τελικά
Νύχτα μου αγαπημένη αλήτισα,βασιλισα,πουτάνα όσο σ’αγαπησα τοσο σε μίσησα.Μαζί σου έβγαλα γούστα είσαι μούσσα μα σε σκιάχτηκα,οι δρόμοι σου γίνονται βούρκος γιαυτό σε σιχάθηκα
Απόψε κατω από το φεγγαρόφωτο στέκω μόνος,συντροφια μου μόνο εσύ.τα αστέρια,η σιωπή και ο χρόνος.Και όνειρα της μέρας γιατι εσύ με εχεις πληγώσει,σαν το κερί έχω λιώσει και μαζί μου άλλοι τόσοι
Βρέχει απ ΄τα μάτια μου,απ΄την καρδιά μου βροντάει,στην αγκαλιά σου ακόμα και ο πι οδυνατός λυγίζει, σπάει.Νυχτα μια χάρη θέλω,μην βγείς σκάρτη πάλι σ’έμαθα…σήμερα φέρε μου το πιο όμορφο ξημέρωμα!