[Verse 1]
Χαρτάκια τσαμπουκαλεμένα, και κουπλέ στην οθόνη
Σαν να πήραμε φωτιά, καπνοί αραχτοί στο σαλόνι
Με τα πόδια στο τραπέζι μου, αράζω σαν πασάς
Σπάω την μίζερη ρουτίνα, σε μικρές δόσεις χαράς
Τα καλύτερα παιδιά έχουν συνήθειες κακές
Να γεμίζουν την κεφάλα τους, να αδειάζει το στρες
Είναι η παρέα, ο χαβαλές, το βρώμικο φαγητό
Μετά από αυτό, Mike στρίψε ένα τσιγάρο καλό!
Όλα καλά λέω, και ας πάνε όλα στραβά
Είμαι απότομος, για αυτό έχω νεύρα συχνά
Το τέρας μέσα μου ξυπνά, για να τα κάνει όλα λίμπα
Απ'την άλλη λέω "Σκάσε, μάγκα, σκάσε και κολύμπα"
Η κοπελιά μου δουλεύει σε έναν βλάκα που της καυχιέται
Η ζωή δεν τον γαμάει, δηλαδή δε γαμιέται
Δίνει ψίχουλα, προσβάλει, λέει "Ξέρεις ποιος είμαι γω;"
Άμα σου δώσω κανά χαστούκι χαμένο πάει το μισό
Χειραψίες με βετεράνους του δρόμου και σεβασμό
Ο κόσμος με αγαπά με τον όνομα μου το μικρό
"Πες τους Άκαρε για όλα αυτά που νιώθουμε εμείς, γιατί αν δε τα πεις εσύ, δε θα τα πει κανείς"
Και γελάμε, γλεντάμε, μεθύσαμε και απόψε
Τις μέρες σαν τράπουλα ανακατεύεις και λες κόψε
Τι θα φέρει η παρτίδα για αύριο το πρωί
Μπας και προσθέσουν στην βδομάδα δεύτερη Κυριακή

[Chorus]
Ο δρόμος γράφει για μας
Αυτό είναι απ'τα παιδιά της γειτονιάς
Δε με ενδιαφέρει πόσο φθηνά το πουλάς (δεν με ενδιαφέρει)
Το ραπ μας ήταν πάντα για μας!
Με νιώθεις;
Ο δρόμος γράφει για μας
Αυτό είναι απ'τα παιδιά της γειτονιάς
Δε με ενδιαφέρει πόσο φθηνά το πουλάς (δεν με ενδιαφέρει)
Το ραπ μας ήταν πάντα για μας!
[Verse 2]
Τα αφουγκράσματα της πόλης μετατρέπω σε ήχο
Χτίζω στίχο με όνειρα και ελπίδες, και θα πετύχω
Ξενερώνω το πρωί όταν ξυπνάω και βήχω
Είμαι ανήσυχος τα βράδια, με τον Μορφέα καπνίζω
Σκέφτομαι όσους πορευόμαστε μαζί από παιδιά, βουτάω βαθιά
Και αναδύονται ιστορίες απ'τα παλιά
Τα πιο μάχιμα τσακάλια χάσαν οι γειτονιές
Σκόνες και μηχανές, ξεκληρίσαν γενιές
Είμαστε προϊόν του δρόμου μωρό μου, πολεμιστές
Μη με παρεξηγείς που είμαι γεμάτος σημάδια και ουλές
Βρίζουμε τις Δευτέρες, ψήνουμε τις Κυριακές
Ζούμε για το σήμερα, αναπολώντας το χθες
Είμαστε γορίλες και λύκοι, στην ζούγκλα που ανταμώνουμε
Είναι πλέον αδύνατο, τα χέρια μας να μην λερώνουμε
Κάποιοι με δυο δουλειές, μια νόμιμη και μια μη
Πάρε δώσε το βράδυ, και βάρδια το πρωί
Είναι η Ελλάδα που ονομάζεται καζάνι που βράζει
Και καθένας μας ψάχνει έναν τρόπο να ξεσπάσει
Όταν δεν έχω να γράψω, σε ένα μονόζυγο ξεσπάω
Κάτι μέρες που ούτε μες τα ρούχα μου δε χωράω
Ανησυχίες και αμαρτίες γονέων προς το παρόν
Τις χρεωθήκαμε εμείς, παιδιά κατώτερων θεών
Μια καλημέρα απ'τα αλάνια και τα ανήσυχα παιδιά
Γιατί η αλήτικη καρδιά, δε χωράει σε κλουβιά, ΑΪΝΤΕ!
[Chorus]
Ο δρόμος γράφει για μας
Αυτό είναι απ'τα παιδιά της γειτονιάς
Δε με ενδιαφέρει πόσο φθηνά το πουλάς (δεν με ενδιαφέρει)
Το ραπ μας ήταν πάντα για μας!
Με νιώθεις;
Ο δρόμος γράφει για μας
Αυτό είναι απ'τα παιδιά της γειτονιάς
Δε με ενδιαφέρει πόσο φθηνά το πουλάς (δεν με ενδιαφέρει)
Το ραπ μας ήταν πάντα για μας!