Մի աղջիկ կա մեր բակում, նա դաշնամուր է նվագում
Ինձ տեսնում է հեռվից, իր ճամփան է թեքում
Հենց քայլում եմ իր կողքով, նեղանում, հեռանում է մի խոսքով
Ես սիրում եմ նրան, չի անցնում դա նրա մտքով
Էլ ինչ անեմ չգիտեմ, որ նա ինձ բարև տա և իմանա
Որ սիրում եմ իրեն, Մամա, դե ասա հիմա
Էլ ինչ անեմ չգիտեմ, որ նա ինձ բարև տա և իմանա
Որ սիրում եմ իրեն, Մամա, դե ասա հիմա
Մամա, դե ասա հիմա, Մամա
Հեյ, լսիր դու երգը այս, գրել եմ այն, որ իմանաս
Կան խաղեր աշխարհում, բայց ինձ հետ չես խաղում
Չեմ սիրում նվագը քո, առավոտից մինչ երեկո
Պարապում ես, իսկ ես տառապում եմ անվերջ այսպես
Էլ ինչ անեմ չգիտեմ, որ նա ինձ բարև տա և իմանա
Որ սիրում եմ իրեն, Մամա, դե ասա հիմա
Էլ ինչ անեմ չգիտեմ, որ նա ինձ բարև տա և իմանա
Որ սիրում եմ իրեն, Մամա, դե ասա հիմա
Մամա, դե ասա հիմա, Մամա
Էլ ինչ անեմ չգիտեմ, որ նա ինձ բարև տա և իմանա
Որ սիրում եմ իրեն, Մամա, դե ասա հիմա
Էլ ինչ անեմ չգիտեմ, որ նա ինձ բարև տա և իմանա
Որ սիրում եմ իրեն, Մամա, դե ասա հիմա
Էլ ինչ անեմ չգիտեմ, որ նա ինձ բարև տա և իմանա
Որ սիրում եմ իրեն, Մամա, դե ասա հիմա
Էլ ինչ անեմ չգիտեմ, որ նա ինձ բարև տա և իմանա
Որ սիրում եմ իրեն, Մամա, դե ասա հիմա
Մամա, դե ասա հիմա, Մամա
Դե ինձ ասա հիմա, Մամա
