Κάποια νύχτα με γέλασες, το θυμάμαι σαν τώρα
Πόσο ξένος, αδιάφορος πέρασες, ανοιξιάτικη μπόρα
Τ’ αντίο σπέρνουνε θύελλες, που να γυρνάς
Οι σκέψεις λιώνουν αδύναμες, άδειος καμβάς

Διαλύθηκες μέσα στ’ όνειρο
Κι αυτή η θλίψη να μην τελειώνει

Κάποια νύχτα με γέλασες κι η βροχή δυναμώνει
Μια σου λέξη σαν το χρόνο που πέρασε, σαν τοπίο στο χιόνι
Τ’ αντίο σπέρνουνε θύελλες, πάλι είμαι μόνη
Ζωγραφιές κάνω τις πίκρες μου κι η ανάσα μου αλαφρώνει

Διαλύθηκες μέσα στ’ όνειρο
Κι αυτή η θλίψη να μην τελειώνει

Διαλύθηκες μέσα στ’ όνειρο
Κι αυτή η σιωπή ποτέ δεν τελειώνει

Κάποια νύχτα με γέλασες κι η βροχή δυναμώνει
Κάποια νύχτα με γέλασες κι η σιωπή δεν τελειώνει
Κάποια νύχτα με γέλασες κι η βροχή δυναμώνει
Κάποια νύχτα με γέλασες κι η σιωπή δεν τελειώνει