[آلبوم پوچ / متن آهنگ "دنیا بزرگه" از فرشاد]

[قسمت اول]
معنی بخشیدش
رو بودنو
اون که نصفش رفت و
نصف دیگه‌ش
رو مین‌ها (مینا) خوابید
نه اونی که
کُلی پولش رفت
واسه یه شب
رو مینا خوابید
رو مینا خوابید
جیغ مینا رو دیوار پاشید
شنید همسایه
بالششو مشت زد
رو گوشش هم
پتو کشید همسایه
توداری رو معنی‌دارش کرد
سطل آشغال خیابونی
خیلی چیزا بلعید
تا که شهر
بیشتر از این
نده بوی بد
نشه فاسدتر
دلش گندید
دم نزد
ابروهاشو خم نکرد
همه سریع از کنارش رد شدن
شد حضور تنهایی
هیشکی نزدیکش نمی‌شد
جز سُپور شهرداری
مدال افتخار
گردن اونه که
نه سکوی المپیک دیده
نه مدالش تقدیم میشه
مدال افتخار
گردن اونه که
نه مردم هم زبونو
تو خیابون پَرپَر می‌کرد
مال اونه که
تو چشم نیست زیاد
ولی شد دلیل
که یه یتیم
دوباره داشت لبخند می‌زد
جربزه رو زنی
از خودش نشون داد
که دوست داشت
توی خیابونای این شهر کثیف
کمی قدم بزنه
قدم زد
جربزه رو
نه مواد فروش محل داره
نه پلیس
نه عربده‌کِش خیابونی با قمه‌ش
جربزه تو هر قدم زنیه
که بهت میگه
باکی از تو نیست
[همخوان]
دنیا بزرگه
واسه همین، بی معنیه
مفهوما
تو چیزای کوچیک نهفتن
چشماتو ریز کن
تا که جزئیات
از قلم نیفتن
دنیا بزرگه
واسه همین، بی معنیه
مفهوما
تو چیزای کوچیک نهفتن
چشماتو ریز کن
تا که جزئیات
از قلم نیفتن

[قسمت دوم]
نارفیقو مفهوم بخشید
دشنه تا ته، تو کمر
تند و تیزه
تلخه تیغش
دست دادنا ضربه میشه
درخت می‌گفت کو تبر؟
دست چوبی
تا بیاد از هر طرف
ضربه های بدتر
از روزگار سگ‌مصبو بزنه
نمک که خورد
نمکدونو بشکنه
مقابلم لباسشم بکنه
ژرفای حبسو فهموند بهمون
فواره‌ی توی پارک شهر
که هیچوقت جُم نخورد
با هیچی بُر نخورد
گفتن تو قشنگ‌ترین
دار و ندار این پارکی
فواره جمع می‌کرد زیر پاش
اشک‌های هفته‌شو
مادری می‌شُست باهاش
دست چسبناک بچه‌شو
راهنمای همه شد
خط کف آسفالت
همه رفتن باهاش صاف
ولی خودش تبدیل شد
به مرد مست راه‌ها
تلوتلو چپ و راست
و قطع و وصل
خودش وسط
همه میرفتن از دو سمت
هیچکس نپرسید
اون چی می‌خواد از جون جاده
هیچوقت نفهمیدن
راه‌ها، با اون رو به راهه
[همخوان]
دنیا بزرگه
واسه همین، بی معنیه
مفهوما
تو چیزای کوچیک نهفتن
چشماتو ریز کن
تا که جزئیات
از قلم نیفتن
دنیا بزرگه
واسه همین، بی معنیه
مفهوما
تو چیزای کوچیک نهفتن
چشماتو ریز کن
تا که جزئیات
از قلم نیفتن