Farshad
Lak
لک
مادر!
چقدر گربه خراشیدت/نشناختنی شدی صورتت لاغر،گزیدنت آفت،افتاده روت لکِ سالک/زخم بستر خواهر
کوچمونو بن بست/
میخکامونو خشک،چاقوهامونو کند،پیرهن هامونو سرخ،دزدیدن ازمون باغچه ی سبزی/چقدر لبریزنت از کاسه ی صبری/
دیگه کافه ام نمیرم،ادمهاش گوش تلخ،قهوه هاش بی فال،چقدر فرو رفته تو دستات سوزن،سوراخ سوراخ،ذره،ذره کم شدی/
نم کشیده دیوار،میخ میخ،بی ریخت،ریخت چای/توی پنجره جنون،ته پیچ ایستگاه
بند دلم پاره وقتی موجی میشد با سوت کتری پدر/چقدر کشیدیم به گند/
چیزی نیست مادرصدام گرفته یکم/برادرم سربه زیر،خودم برهنه به بند/صورتمو سیلی،پاهآمو تجاوز/ماهام و به به سرفه،سالهامو تظاهر/
مادر چقدر سرده زمستونه/چقدر برف گرفته باریدن تو این خونه،دلم گرفته چقدر،چقدر دلت خونه/
توی بخار شیشه ها آه کشیدی آخ/سوختی از...لام گرفتی کام/
سبزه گره زدی سال بی تحویلم
سوری چهارشنبه ی بی ترتیبم


دلم زده لک گونه هات کک
سفید شده موت شونه هات برف
سادگی های کوچیک خوشبختیمون
کش میاد انگار توی ساعت

مادر بس کن این افسردگی گوشه ی تختو/این پانسمانو،این جای سوخته ی زخمو/
مگه چقدر رفتم؟که بسته بختک به بختم رخت/چقدر زیاد داد زدم،تورو کشتنت به خنجر/
شورشی شده تاکسیای زرد دربست،هرکورسی فحش،فحش/مسیر بعد مقصد/سیگار و حسرت
مادر،مادر...هی مادر،شوره بی نمک،اسفندمون دود/سریال تلخی که انگار قسمتمون بود
برادرم سرباز،نرفته برگشته/پُست خودکشی از ارتفاعِ یه لحظه از پَستش
هندونه ها سفید به شرط چاقویی/نصب هرگونه آگاهی/پیگرد قانونی
مساوی شدم بین پارک پنچری/نشدم..زدم با هر دری/
چقدر عاشق شدی توی لب بی سیبیل بابا سیگار کشیدی/خیره میشد خواهرم انگار به هیچی/
وقتی مسموم میشد با قرص ضدحاملگی/آنتمون می پرید از شکل رابط سیم
تیر زدن بی شرمم/لثه های نیشخندم
زندم به باور
بامن..
خودکشی کن
مادر