Farshad
Kel
[قسمت اول]
گذشت کل زندگی تو شب
به دیده منت
همه چی به گوشم
خودم و دخترام تو شهر
بریزین رو سرم موشک
مهم نی
علی، اسد یا که هوشنگ
باس می‌زدم یه چک بهت تو جمع
تمام دروغات تمام دروغات
زیر سر آمریکاست
یا زیر سر اروپاست
نداری دستی
ملخ دو سه بار جستی
تو توی شبکه‌ی مجازی
من لا به لای بلوکام
رات نمیدن مفتی مفتی
میخوای بیای؟
خودتو شستی؟
رفاقت تعطیله
فروختم با سرقفلی
بچینم کلمات گلچین
ما یعنی شما
نه، پس خودم چی؟
ساده بگم
رُک، مستقیم
تو خامی، واسه‌ی پختنی
موندم آتیش
صدام بگیره
بنای مصنوعی ظاهرتونو
حفظم از بَر
داستانای تخت خوابتونو
بالشت پُر
ریخت پَر و بالتونو
من جا کردم تو اتاقم
آسمونو
[همخوان]
روزی که خاک
نتونست و نپذیرفت
هیچ دستی نگرفت
دست هیچ کسی‌و
تهران و موشای موذی
کنار حلبی و
بوی گند جسد
می‌گیره همه چی رو
می‌کشم کِل
می‌رقصم لخت رو گِل
می‌کشم کِل
می‌رقصم لخت رو گِل
می‌کشم کِل
می‌رقصم لخت رو گِل
می‌کشم کِل
می‌رقصم لخت رو گِل
می‌کشم کِل، می‌کشم کِل
می‌رقصم لخت رو گِل

[قسمت دوم]
گوش از زمزمه بارداره
بچش کشید سر زا کِل
بازار خاله توران گرمه
مام نداریم، بشه راکد
می‌ریزم بنزین تو باکِت
چون غم شد عصیان و
نمی‌مونم ساکت
عوام فریبی تا کی؟
عور و بی سر و پا
خاطراتم عین کبودی
رو تنه جاش
زمان می‌میره
با تیک تاکم دقیقه
ساعت، یه اسلحه
کشتار جمعیه
یه وسیله
گذر عمر
کنار جوی و طویله
دادم تغییرت
اینم سند و منگوله ضمیمه
(اینم سند و منگوله ضمیمه)
تو رزم واژه
خمتو گرفتم
نیستی حریف حیف
آینده یه دالون درازه
وصله به دری تو تاریکی
که سفت و محکم
بسته قرص
پشت قرص بنداز بالا لعنتی
حرفایی که بت میزنم
درد داره بعد از این
بالا بیار
بالا معده‌ی عصبی
صفحه‌ی سفیدی تو
من تو اتاق رنگرزی
تو خود طرحمی
با تیغ روی مغزمی
الان توی معدنی
اونجا که ریشه زدمو بلدی
قدم رسید
واسه من که
فهمیدم دنیا چقدره
دنیا زمینه
زمین یه کوچه‌ی تنگه
به چپ که، اون که
همه چیو با هم می‌خواد
زرنگه
همه چی چیه؟
اونکه مرده
دیده آخر جنگه