[Verse 1: Ados]
Yok olmak ziyan olmaktan iyidir bırak bir hayat yaşanmasın
Dünyayla aram nasıl sorma aklın bulanmasın
Yazacak başka ne var başlı başına travmasın
İyi niyetler sınanmasın kaçamıyorsun sınavdasın

Yapamıyorsun inanmak artık eksik bir kontrat
Yürüdüğüm yolun adıydı zaten son durak
Denedik battık ve üstümüze bir isim konduran var
İçim toz duman yıkılmazdım oldu bak

Gemisi batan kaptan su üstünde yürüse yine de sızlar içi
Kim öle kim kala ben yokum dünya sizler için
Bu özrüm olsun evvela bıraktığım izler için
Git yok ol garip bir seçim kalanlarla bitti işin

Bu sonsuz döngüden çıkış hüsranı kabullenmek
İsyanla şekillenmek istifaya meyillenmek
Ne yazık gündüzü kaybetti gözlerim ve
Söndürüldü gönlümün fenerleri seyret

[Nakarat: Ados]
Sen de benim kadar yalnızlığa alışsan
Sen de benim kadar pişmanlığa karışsan
Sen de benim kadar problemle boğuşsan
Sen de uyuyamazdın yalanlarla yarışsan
[Verse 2: Karaçalı]
Yıllarımın kokusu onsekizgen yaralarım
Uçurtmam alamet-i farikam alın yazım
Kanında boğduk mahali meskun mesulünü
Fırsat bildik bir celladın bitirilmemiş tebessümünü

İntiharın omuzlarında çitelenen onur
Ve mantıktan ayartma geceler çıkartsan da olur
İki dudağının arasına çile koydum
Adın sayılı günler gibi geçer elbet olur (sonum)

Hasret kan kaybı Nil'i geç sabredip
Anneler vuruldu dev uykularınızı hazmedin
Ölüm ağzına ne de yakışıyor sevgilim
Fırlattığında izmarit tükürdüğünde adım gibi

Çiçek talimindeyim matemim turunçmavi
Begonyalar serbest bugün kumralla harbim
Hasret denilen şey cinnetten daha kemirgen
Ve şu göğsümde beşyüz yıllık Robin Hood cesaretiyle

[Ön-Nakarat: Karaçalı]
Bıçak gibi sapı kanayan içgüdüsüyle asrın
Aklansın kara yüzüm sevaplar kuşanayım
Nasıl tutsam saçlarını hüsran dağılır
Susma sorular sor cevaplar kuşanayım
[Nakarat: Ados]
Sen de benim kadar yalnızlığa alışsan
Sen de benim kadar pişmanlığa karışsan
Sen de benim kadar problemle boğuşsan
Sen de uyuyamazdın yalanlarla yarışsan