Verse 1

Sığındı semaya gözlerinde martı hüznü
Avuçlarında sahifeler yandı hayat düştü
Ekmek aslanın ağzında çok yakışıklı
Mantıklı evlilik kararları bir başka güzdü

Yaşı ilerledikçe bütün yollar uzandı
Meslek ve geçim derdi sanki gırtlağında tuzaktı
O özgür olmak istemişti kendine sorsan
Özgürlük en basit isteklerinden bile uzaktı

Sığmıyor aklının ücralarında deniz
Yedirememiş parayı kendine yok onda bir değeri
Yok olmak istemiyorken yok oldu gülmeleri
Yok oldu benliği yok saydı bütün cümleleri

Solan bütün güneşleri toplamış ceplerine
Yer bırakmamış insanların en büyük isteğine
Bi' yol bulurum derken anlamış hiç yoktu bile
Yorulup uzanmış rüyalarının dizlerine

Nakarat x2

Zorlama, burada biter bazı şeyler
Bitsin artık istedim bitecek bazı şeyler
Ne yaparsam yapayım bu insanlar razı gelmez
Kölesi olmuyorsan hayat senle iyi geçinmez
Verse 2

Biraz daha baktı onu terk etti semalar
O da unuttu gerçi uyanmıştı rüyadan
Islak avuçlar kaldırım ıslak
Bütün yolu sel kaplamış artık adımları ıslak

Yavaşça terk edecek bildiği tüm dengeyi
Mantıklı düşünmekten uzaklaştı "sıkıldım" deyip
Neyi düzeltebilir bilmiyor hiçbir şeyi
Elinde çözüm yokken alt edemez hiç bi' derdini

Nasıl bi' dayatmaysa doldu küçük gözleri
Boş vermek istiyorsa da kalbinde korku gerçeği
Aklına toplanmış her senaryo geçersiz
Ahmakça bi' kaç fikre kapılmakta hiç gecikmedi

Büyük bi' olumsuzluk oluşturdu lütleyi
İçinde sıkıştığı bedeninden kurtulmak İstedi
Öyle oturmuş ki tam göğsüne sıkıntı
Yarım nefesler alıp hayatı düşünmekle yetindi..

Nakarat x2

Zorlama, burada biter bazı şeyler
Bitsin artık istedim bitecek bazı şeyler
Ne yaparsam yapayım bu insanlar razı gelmez
Kölesi olmuyorsan hayat senle iyi geçinmez