[Verse 1]
Yakıp yıktım, çekil akıp çıktım su gibi
Bakıp bıktım, surat değil bazısı kabuk çıktı
Haybeci marifetin güya beni çabuk yıktı
Şansımız yok hayattan bi’ bilet aldım, yanın çıktı
Adım çığlık, adım bi’ kül tablası kadar bıçkın
Çocukluğumu yakmışım ben hatırama kıydım
Yanımda yer kalmadı, geç karşıma, düşmanımsın
Kolla kendini, her satır başına mayın bastım
Sayın takısı kadar samimiyetsiz insanların
Gelip de insanlığa dem vurması sinir yaptı
Neyin paktı, bu el birliğiyle herkes aynı
Güven duygusu felç paranoyamda rehin kaldım
Derin daldım, ta dibinde okyanusun
Rötar yaptı gemilerim, bıraktım okyanus kurusun
Ararsan kusuru bir kendini bulursun
El titrek, yemin boşa, menzilim uğultu

[Nakarat]
Kuzgun kızgın el altından sızdık
Ruhsuz bıkkın her hâlükârda hızlı
Ne zaman gülsem bi’ hırsızlık
Çalındı rüyalarım uykularda ıssızlık

[Verse 2]
Günahıyla sevabıyla hayat ademoğlunun
Yanımda ademoğlu Adem yoldaşıdır yolcunun
Bi’ kardeşlik türküsü tuttur, sonra düşün dostunu
Ben bu yolda umutlarıma kattım dostumu
Dağılmıştım toz misali üfleyince uçtum
Sancılar tükettim bir gece gibiydim sustum
Karanlığıma hapsettim tüm hislerimi (hislerimi)
Belki güneşe bakarım bir gün dem vurursa suskun
Çocukluğuma ihanetmiş gördüklerim
Kendi evime yabancılaştım bir anlık da olsa, emin ol zor gelir
Huzura erdim yirmi yıl sonra
Dedim ki hayat buysa, dedim ki kader buysa
Rab yeter ki küfre sokma
Kendime bile yabancıyım istemem dost yok sebep
Duygularıma kramp girdi sevgi uzak yol demek
Konuşulan bir kaç hikaye yalan söyler gözlerin
Dudaklarına bastım mührü, gene de sahte sözlerin