["Kırmızı Çiçeklinin Öyküsü" için şarkı sözleri]

[Verse 1]
İş bu, adamın elleri açık fakat gökyüzüne
Açtı cebindeki romanı, tükürdü ön sözüne
Büyük yağmurdan geçti kötü bi' şair ceketiyle
Ve sokaktan kimselere selam dahi vermeden
O ne şekilde tütün sararsa sarsın
Yaktı mı yakardı bi'kaç cümle ve bi'kaç da anı
Her ne kadar öykümüzün konusu bi' başka da olsa
Vardı her düz durumda bile ters bi' yanı ([?])
Söylenirdi manşetlere bıyık altından
Ve ceplerinde not alınmış kâğıtlarla her defa
Yakasında anlaşılmaz kırmızı bi' çiçek
Sorsak derdi ki "Gelip geçenler diyecek "Merhaba""
Kötü bi' ceket ve de bi' paspal pantol'
Böylece yaşardı çay parasına ve de tütüne
Champollion okur ve geceleri yaslanıp uçardı
Baudelaire'e, Lautréamont'a, bi' de Yılmaz Pütün'e ([?])
O günden tam üç hafta önceydi
Kasabanın geniş bahçesinde ışıklı bi' gecede
Sanki artık varoluş bi' anlam kazanmıştı
Onun dudaklarına yapışan o bi'kaç damla hecede
(Je suis perdue c'est malgré moi je n'y peux rien)
(Je ne peux pas résister) Ama bu şur'da bi' dursun
O üç hafta nasıl geçti bilmem
Bize kaldı şu belalı şiir bir de üç belalı kurşun ([?])
[Verse 2]
Ayaklarımız bahçelerde, ayaklarımız çimenlerde kalmış
Her gecenin var bi' günahı
Bi' kolunda tarla kuşları şarkı söyler
Bi' kolunda kargış seni söylerdi
Gloxinia'lar ve filbaharlar, ah
Kasnı ve saparna bahçelerde intiharlar var
Görmüyo'sun çıplak bulvarlarda düşlenen dünyayı
Duymuyo'sun, tik tak saatin kadranında korku
Ben bilendim, seni bilmem, bırak bizi
Yıldız tozlarından şiirim var benim, bırak bizi
Nabzım atonal, gözüm var, fersizim
Mızrapsızım sen yoksan Ay karası, ben düzensizim
Benim üç ağır kurşunum var belalı
Ve çıkınımda bi' çirkin fikrim var vebalı
Biz sımsıkı ölümün içini gezerdik
Dışar'dan bakanlar ne derlerse desinler, desinler

[Verse 3]
Çekti vurdu, zavallı kızcağız düştü yere boylu boyunca, tek kurşun
Tek kurşun da Borsalino şapkalıya, yerde iki seksen
Yerde puro, yerde sermaye, yerde iki noksan
İki kayıp şarkı, kalan tek belalı kurşun
İki kayıp gövde, kaldı tek belalı kurşun
Onu da tuttu, sıktı kendi kafasına
Fakat her nasılsa kaldı yine hayatta ([?])
Kaldı komada aylarca, yattı mahpus damında
Tam yirmi beş sene, bi' genel afla sonra
Çıktı bi' gün işte karşısında görüp de beni
Yine yakasında anlaşılmaz bi' çiçek
Gülümsedik göz göze gelir gelmez
Doğru Nihavent Meyhane'sine
Olanı biteni o gün bana tekrar tekrar anlattı (Tekrar tekrar)
Sabaha yakın ve en sonuncusuna şöyle başlamıştı ([?])
[Verse 4]
Ağzım bi' küfür, kendini kesecek
Dilimde bi' süslü fiyonk, onun hakkından gelecektim
O mahut yaz, yeni bi' rıhtım çıktılardı kıyıdan
Herkes kendinden verdi, ben küpeştesi oldum
Uyudun mu? (Kalk)
Yak bi' tane daha yak, yak (Yaksana)
Doldursana kardeşim sen de
Velhasılıkelam, birader, deniz çatladı
Aşk çatladı çatılarda damar damar
Yaz bi' bakarsın çiçekleriyle geldi, bahar bi' çıktı
Ben bu teknede bi' ıskarmoz oldum
Bi' pupası karayel vurdu
Onu gördüm, farbalalı başında, tafta kurdele
Bi' kaleskadan indi bi' contredanse
Borsalino şapka bi' adam
Sonra, kardeşim, üç belalı kurşun

[Çıkış]
Ένα χειμωνιάτικο πρωί, έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
Ένα χειμωνιάτικο πρωί, έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
Ένα χειμωνιάτικο πρωί, έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
Ο αέρας μου τρυπούσε το κορμί
Και μου ζητούσε
Μια απόφαση ηρωική