[Giriş: Saian - Kayra]
Eyo
Karabük'ten parlayan flow Gına
Adına bak kaçıncı şarkı
İstanbul Saian SS Sakulta Miğfer
Trackte Bitap
Adına bak kaçıncı şarkı
Mikrofon elimde kaydına bak
Adına bak kaçıncı şarkı
Adına bak kaçıncı şarkı

[Verse 1: Kayra]
Kenara çekmişim bugün bi' yokluk etkisinde
Yükümü ben boşalttım hükümü giydiren bi' çift gözümde
Ben için kabul ve bencilim özür
Nafileydi aklanır mı sancım acaba arada çıkta yüzümü güldür
Günüme beni bi' küstür ellerimde var sebep ve çok gülünçtür
Öykünür bu insan ister olmasın mesafeler
Fakat bu seller içime mesken olduğundan itibaren
Anlarım ki ister hep sefiller
Şimdi nerdeler desemde boş bir dükkanın camında
Arka sayfalarda bir haber ve yokluğunda ben
Olgun olmayan dönemde çok ağır basardı düş denen
Şimdilerde dengeler kelam eden ve çare yok ki bende dinleyem
Benden istenen evvelinde bana da karşılık verilmeyen
Yoktu zati karşılıkta bekleyen isteğimde kafidir sebepler
Aksi hiçbir eylem içine girmez gari parça toplayıpta bütünü bulmak istemez
Belki günüme denk bütün ve bütünü bozmak istemez
Hevesi kalmamış bu nefese suni teneffüs hiçbir yetki yetmez
Midemizde pek deneysel etki tek sorunsa sebebi kimse bilmez
Tahminim şudur ki bilse dahi fayda adam olup ta tesir etmez
Bildiğim bir şey var arkadaş bu iş bu tatla gitmez
[Nakarat: Saian]
Canıma minnet saian sakulta cinnet
Ben bu çağdan bir kez olsun kendi şerefimle geçicem
Lazım gelen kanı da yeniden kendi ellerimle içicem
Belki saf bir çocuk sevmek belki yinede her şeyden geçmek
Bak nedenli sevilmiştim oysa hiç çiçek koparmamıştım ben
Sevildiğimi ondan anlamıştım girdaplarla savrulsa da bak bu kalbim ha tek nüsha

[Verse 2: Kayra]
Tahminen bu işleyen düzende günümü mahveden
Güven denense hep şakaklarımla dişlenen
Eksilense mahvolan bir akşamın sonunda
Hissedilmeyen bir memlekette özlem
Artı kendi ekseninde yirmi artı yıl dönen bir ben
Beni bilen bir ben beni biçen bir ben
Ve sende geliyosan dak'ka durmaya'm gide'm
Ve her bir şive aldı ben bugünde cenk ederdim
Olsa isteğim olsa benle yalın ayak gezen bi yarenim
Olsa adam akıllı tek bir tercihim oysa dakka başına kendisiyle yüzleşir
Bu nefsi tahribatla çok büyük bir etkenim
Bence sanıyorsun ki bu ara hep keyifteyim
Hayır tabii ki pek yanılgı etkisindesin
Ertelenme derdim olmamıştı baştan alsak olsa isteğim
Dak'ka beklemez yanında ben biterdim
Amma sende biliyorsun ki geçti işte mevsim
Geçmeyen bir türlü bitmeyen bir şeyse içime sinmiş özlemim
Bir daha ki görüşe ben bileylenir ve sarhoş halim arada perdedir
Bu ben değilsem acaba kimdir hep dedirtir hep delirtir anlarım
Bir varsayımla başlanır sonuçta kimse kalmaz or'da
Lafta yalnız olmayan hayattadır o son kelamların kafamda fink atar
Ton çeken bir naradır
[Verse 3: Saian]
Boynumuzda hep ağır vebal var
Uyku kaçıran hiç duyulmayan sirenler geceme kumpas
Kendi memleketime çaresizce ağlamak kendi geçmişime yüz çevirmek
Zamanı yelkovanla küs geçirmek nedense hepsi memnun
Ne derse yaptılar ne denli sadıksın
Korkularına yenisi eklenir ama çıkışa kapalı kapıların
Ve sende dargınsın
İnsanoğlu işlevsiz bir silüet
Durma sende emret garp denense çölde kaktüs
Lime lime parçalar bulunca etme bulma dünyalarına aldanma
Et kesilse kanın yarada kettir
Ben ve neslim elin kapılarında köpekleştirildik
Var ki gelecek mutlu olsun sanki her geçen nesilde boşvermişce
Vurdum duymayan tavırlar her geçen dakika her geçen saatte