Tekst til "Ultraliv" av Daniel Kvammen

Som eit skyfall i ein vind
Si ho: "Er du berre min?"
Om verden, den er blind
Og eg ikkje passer inn
Når alle er perfekt
Og vil opp og fram
Normalen er ein drøm
Bak en filtervegg av skam

Ein ukjent i eit speil
Som maler seg med feil
Alt du bygger ned
Og alt du ikkje ser
Det er finare enn du trur
Kaoset i deg
Eg veit du vil ha meir
Men du er god nok som du er

Ultraliv, ho si ho vil ha ultraliv
Ho vil ha alt som fins
På ei og samma tid

Og du strekker deg så høgt mot skyene
Men åpne augene no, du er for nydelig
Og dessa tankan kastar bort for mykje tid
For om du tør å sjå, ja, då er verden din
Om du tør å sjå, ja, då er verden din
Det vakraste som fins
Er blitsregnet som skinn
Det vondaste som er
Er all slags ensomhet
Og tenk om ingen ser
Kven du virkelig er
Som tårene som fell
I eit stille hav av regn

Ultraliv, ho si ho vil ha ultraliv
Ho vil ha alt som fins
På ei og samma tid

Og du strekke deg så høgt mot skyene
Men åpne augene no, du er for nydelig
Og dessa tankan kastar bort for mykje tid
For om du tør å sjå, ja, då er verden din
Om du tør å sjå, ja, då er verden din

Ultraliv. Ultraliv
Ultraliv. Ultraliv
Ultraliv. Ultraliv
Ultraliv. Ultraliv
Ultraliv. Ultraliv

Eg ser ein tendens, ein tendens i det fjerne
Der du lyse som ei reaktorkjerne
Eg ser ein tendens, ein tendens i det fjerne
Der du lyse som ei reaktorkjerne