Sebastián Yatra
Dos Oruguitas [Nederlands]
[verse 1]
Twee verliefde rupsen
Ze brengen hun nachten en vroege ochtenden door
Ze blijven hongerig lopen
En een wereldzeilen
Dat verandert en blijft veranderen
Een wereld zeilen
Dat verandert en blijft veranderen
[Verse 2]
Twee kleine rupsen stoppen de wind
Terwijl ze omarmen met gevoel
Ze blijven groeien, ze weten niet wanneer
Vind een hoekje
De tijd blijft veranderen
Ze zijn onafscheidelijk
De tijd blijft veranderen
[Refrein]
Oh kleine rupsen stoppen niet meer
Je moet scheiden en terugkomen, ga je gang
Wonderen komen eraan, chrysalises komen eraan
Je moet gaan en je eigen toekomst opbouwen
Oh kleine rupsen stoppen niet meer
Je moet scheiden en terugkomen, ga je gang
Wonderen komen eraan, chrysalises komen eraan
Je moet gaan en je eigen toekomst opbouwen
Twee gedesoriënteerde rupsen
In twee warme cocons
Met nieuwe dromen is het enige dat overblijft
Doen wat nodig is
In de wereld die altijd verandert
Hun muren afbreken
Hier komt ons wonder (Ons wonder)
Ons wonder (Ons wonder)
[Refrein]
Oh vlinders, ik kan er niet meer tegen
Je moet scheiden en terugkomen, ga je gang
Het zijn al wonderen die chrysalises breken
Je moet vliegen, je moet je eigen toekomst vinden
Oh vlinders, ik kan er niet meer tegen
Je moet scheiden en terugkomen, ga je gang
Het zijn al wonderen die chrysalises breken
Je moet vliegen, je moet je eigen toekomst vinden
Oh vlinders, ik kan er niet meer tegen
Je moet scheiden en terugkomen, ga je gang
Het zijn al wonderen die chrysalises breken
Je moet vliegen, je moet je eigen toekomst vinden