Νιώθω πάλι εγκλωβισμένη
Και σηκώνομαι να φύγω διαλυμένη
Τα κλειδιά μου και μια τσάνατα
Φεύγω λέω, από μέσα μου για πάντα

Μπαίνω στ' αυτοκίνητό μου
Και στο κάθισμα πετάω το κινητό μου
Νευρικά πατάω γκάζι
Σε θυμάμαι κι η καρδιά φαρμάκι βγάζει

Σταματάω στο φανάρι
Και ματώνει της ψυχής μου το φεγγάρι
Σβήνω τη μεγάλη σκάλα
Ας γινόταν να μ ‘αγάπαγες μια στάλα

Βάζω πρώτη και μαρσάρω
Παρα λίγο μ’ ένα βλάκα να τρακάρω
Αγκαλιάζω το τιμόνι
Δεν αντέχω πλέον να ‘μαι μόνη

Δε μ' αγαπάς την ψυχή μου σκορπάς
Με χτυπάς και σε χίλια κομμάτια με σπας
Με απειλείς και όλο με προκαλείς
Με σημαδεύεις και με πυροβολείς

Νύχτα είναι θα περάσει
Η καρδιά μου όμως νιώθω πως θα σπάσει
Οδηγώ κι απ' τον καθρέφτη
Η ματιά μου πάνω στη μορφή σου πέφτει
Βγάζω αλαρμ κάνω στην άκρη
Κι αγωνίζομαι να πνίξω ένα δάκρυ
Σαν εμένα τη φιλούσες
Τη στιγμή που απ’ το πλάι μου περνούσες

Άσε με, μες την τρέλα μου άσε με
Τώρα φεύγω και ψάξε με
Κι αν μπορείς έλα πιάσε με