Κάποια στιγμή θα΄φτανε, δεν γινότανε (είν' η ώρα)
Είναι το βάπτισμα πυρός, είμαι το βάπτισμα πυρός
Δια πυρός και σιδήρου, κατά παντός υπεύθυνου

Αυτοί που χτίσανε την φυλακή που πήγες και μπήκες
Ελευθερώσανε ναρκωτικά που σκοτώνουν κι εσύ τα πήρες
Ίδιοι μ΄αυτούς που σου δώσανε το όπλο
Για να φυλάς την πατρίδα, δυνατά να χτυπάς τις αρβύλες
Εκείνοι που σε φακελώσανε, άνετα
Με σελίδες που σερφάρεις και κύματα παίζουν άπειρα
Είπανε ρίξε μια ψήφο και πάρε ένα χαμόγελο για λίγο
Μα λήγει τα μεσάνυχτα
Ενώ γεμίζουνε τον ελεύθερο χρόνο σου
Φροντίζουνε να σε φυλακίζουνε κάπου μόνο σου
Γι΄αυτό και τρέφουνε στα κανάλια τον φόβο σου
Κι αν όχι καταγράφουνε με κάμερα τον πόνο σου
Και στην οθόνη σου βλέπεις τον φίλο σου
Μ΄ένα κουτί απέναντι σου και τη ζωή σου πίσω σου
Με συγχωρείς άμα σου χάλασα τον ύπνο σου
Μπορεί και να μην θέλεις ποτέ σου να βρεις το δίκιο σου
Μπορεί και να΄σαι γρανάζι δικό τους
Πειραματόζωο, δημιούργημα τους αλλά ερχόμαστε
Επιτιθόμαστε γιατί σκεφτόμαστε δεν σκοτωνόμαστε
Γιατί στα όνειρα τους δεν κοιμόμαστε
Λιγότεροι στον αριθμό μα δεν φοβόμαστε
Το βάπτισμα πυρός μια πύλη να συναντιόμαστε
Κι ενώ καιγόμαστε μ΄αυτά που βλέπουμε κι αυτά που ζούμε
Τα γράφουμε και ζωντανοί κρατιόμαστε
Σε βαπτίζω, σε βρέχω με φωτιά
Σε ονομάζω και ακουμπάω το μέτωπο σου
ΒήταΠεις, οι πνευματικοί σου πατέρες
Υπεύθυνα ερεθίζουν το μυαλό σου
Σε βαφτίζω, διώχνω τις παραισθήσεις
Διεγείρονται οι αισθήσεις σου
Ένας κύκλος μεγάλος ανοίγει και σε αγκαλιάζει
Είσαι ικανός, διάλεξε τις κατευθύνσεις σου
Σε βαφτίζω, είναι το βάπτισμα πυρός, είναι το βάπτισμα πυρός
Σε βαφτίζω, δια πυρός και σιδήρου, κατά παντός υπεύθυνου

Παράξενος σαν dejavu, το νιώθω έντονα
Μέσα μου υπάρχει, σαν να έχω ξανά΄ρθει
Μια πληρότητα αισθάνομαι όπως, γράφω
Σαν να προοριζόμουνα χρόνια το που΄ναι, να΄ρθω
Και στον δρόμο με τα πάθη μας
Πολλά κρατάμε στην καρδιά μας
Κι αλλά τόσα στην πλάτη μας
Κι όσα αντίκρισε το μάτι μας
Θα μπουν κι αυτά για να τα βρεις μεσ΄το κομμάτι μας
Και πηγαίνοντας συναντήσαμε μπόρα
Και γελάγαμε γελάγαμε πλυθήκαμε απ΄τα λάθη
Αν είχες κουραστεί μετά την ανηφόρα
Η θεά του πεδίου ανταμοίβει τον αναβάτη
Τ΄όραμα της ειρήνης ήταν στάχτη
Στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας βρίσκονται οι σκάρτοι
Κι ενώ δεν ξέρεις ποιοι είναι καν, υπάρχουν
Στην κορυφή της πυραμίδας τοποθέτησαν το μάτι
Και ότι υπάρχει γύρο μας καταγράφει
Κοιτάει καχύποπτα, εμάς κοιτάει επίμονα
Κατ΄επιλογήν στέκομαι υπό σκιά
Δεν με βλέπουν, υπόγεια διχοτομώ τα τρίγωνα
Εγώ χαλασμένο γρανάζι θέλω κάθε γρανάζι
Που θέλει μαζί μου να χαλάσει
Να γίνουμε κύκλωμα που γυρίζει αντίστροφα
Ολέθρια στην μηχανή να κάνει βραχυκύκλωμα
Εν τέλη ξένε τι επιλεγείς να λατρεύεις
Την τέχνη του προσώπου ή το πρόσωπο της τέχνης
Κοίταξα το κενό χαμογέλασα και πήδηξα ήταν βράδυ
Το ξημέρωμα σε μια γραμμή ξεψύχησα
Ξαναγεννήθηκα απ΄τις στάχτες
Να λυτρωθώ να απελευθερωθώ απ΄τις πλάνες
Μέτα τον τοκετό κόβεται ο ομφάλιος λώρος
Το βρέφος είναι ο μόνος δολοφόνος
Σε βαπτίζω, σε βρέχω με φωτιά
Σε ονομάζω και ακουμπάω το μέτωπο σου
ΒήταΠεις, οι πνευματικοί σου πατέρες
Υπεύθυνα ερεθίζουν το μυαλό σου
Σε βαφτίζω, διώχνω τις παραισθήσεις
Διεγείρονται οι αισθήσεις σου
Ένας κύκλος μεγάλος ανοίγει και σε αγκαλιάζει
Είσαι ικανός, διάλεξε τις κατευθύνσεις σου
Σε βαφτίζω, σε βαφτίζω, σε βαφτίζω, σε βαφτίζω