[Intro: Άσαρκος]
Καταστράφηκες...
Οι ρίμες είναι καταστροφικές
Είναι άπειρες

[Verse 1: Hatemost, Άσαρκος]
Ηχούν οι σάλπιγγες, σπάνε οι νάρθηκες
Τη μέρα που πριν τη σύλληψη το αισθάνθηκες
Στο λόγο μας αρετές, στο πάτωμα κάλυκες
Ομάδες που βγήκαν στο παιχνίδι ακάλυπτες
Ω ναι, πάλι sex, δαίμονες παράλυσες
Θεών θέλημα και πάλι γράφουμε, τη γάμησες
Ποιός, που, πότε σου ‘μαθε αυτά που κάνεις ε
Λευκά φώτα, σκάμε, άραξε αυτά που κάνεις ε
Είναι το μόνο μας, όπλο μας οι στίχοι μας
Άργησες... οι μάχες όλες άνισες
Οι ρίμες είναι φόνισσες
Οι ρίμες είναι μάγισσες...
Ανάσταση νεκρού που δολοφόνησες
Άγνωστε, κάθισε, κι άκουσε
Κι ο θάνατος γυάλισε κι ο μπάτσος πυρ άνοιξε
Μια νύχτα που εκείνος το παιδί του χαράμισε
Φίλε μου άριστε, φίλε μου άρρωστε
Bye bye, κάτι δεν υπάρχει εδώ, άλλωστε...
Είσαι πιστόλι σε θήκη
Σκόνη του δίσκου σε δισκοθήκη
Όχι χρήσιμος, αχρείαστος...
Εκεί στην αποθήκη
Ανεξιχνίαστος ο φόνος
Είμαι Λόγος 90, δολοφόνος
Έχω το μικρόφωνό σου κι είσαι κλώνος
[Chorus: Hatemost, Άσαρκος]
Κάθε μέρα, κάθε μέρα
Τα παιδιά πετάν πατημένα
Μυστικά βαθιά κρατημένα
Στον πυθμένα ηχογραφημένα...
Κάθε νύχτα, κάθε νύχτα
Με ξενύχτια φέρνω την αλήθεια
Σε παίρνω, πηγαίνω στο μέλλον
Εσύ για ποιά σχολή μιλάς...
Εδώ ακαδημία εξελιγμένων

[Verse 2: Hatemost, Άσαρκος]
Βπ Ραπ μηχανή
Ο χάρτης μία πιθαμή
Τόμος τρία ζν...
Η Ομάδα μου απίθανη
Heath Ledger, ο ρόλος μου στο πετσί
(γράφουν οι ανίκανοι), γράφουν οι ανίκανοι
Game over, έφερα το χάος όπως ο Joker
Ακολούθα και παρακολούθα stalker
Εδώ δεν είναι poker...
Αφού μπλοφάρεις ό,τι και να κάνεις είσαι loser
Άσαρκος εκεί στα όνειρά σου Freddy Krueger...
Εκεί που πας είναι απλά το φως από το τούνελ
Επιστρέφεις ή πεθαίνεις, αγαπάς ή μισείς
Η μουσική μας είναι 80s, αργείς
Η μηχανή μας αναμμένη κι εσύ πάνω στο παρμπρίζ
Η Ομάδα μου δε χάνει, (ποτέ)
Είναι μαζί μας εξωγήινοι σαμάνοι
Εκεί που η θρησκεία δε φτάνει
Μπήκαμε και πήραμε του χάρου το δρεπάνι
Εδώ η εξουσία χάνει
Ερχόμαστε άναρχοι, νομάδες και τσιγγάνοι
Εκεί που η χώρα μου δε φτάνει
Μπήκαμε και πήραμε του χάρου το δρεπάνι
Βιομηχανία με γραφεία, νιώθει την αμηχανία
Πήραμε το φτυάρι, κάναμε κηδεία...
Η ελληνική σκηνή, δισκογραφία σε δισκοπωλεία
Καταλήγει σε νεκροταφεία, τελεία και παύλα
Ομάδα Μία, θαύμα
Μετά την ηρεμία καταιγίδα κι άλλο τραύμα
Κρατάμε τα ηνία, άλλο σύμπαν, άλλη καύλα και δεν είναι ταινία
Τριλογία, φάπα ξάπλα και ταύλα