Τώρα σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, κοιτάμε γύρω κι είναι ζούγκλα
Πάμε

Φαντάσου τον υπόγειο σαν δάσος πελώριο
Σαν τον Αμαζόνιο και κοίτα γύρω δέντρα
Με το κεφάλι σου κάναμε σέντρα
Καννίβαλοι και στην εξέδρα όλοι κινούνται σαν ένα
Πάνω κάτω, κυνηγάμε το πλήρωμά σου
Κανένα σώμα δεν πρόκειται να ξεφύγει
Το καθένα έχει στόμα και μπορεί να πει τι κάνουμε εδώ
Μ’ ένα θέμα, αρρωστημένο
Με τρέλα, κυνηγάμε να φάμε και σώματα τεμαχίζουμε
Κόβουμε χέρια και πόδια, γέλια και λόγια
Και δεν κοιτάμε που πάμε φτάνει μόνο να κυνηγήσουμε
Σκοτώνουμε άντρες, γυναίκες, κορίτσια, αγόρια
Εδώ στενεύουνε τα περιθώρια
Χορεύουμε γύρω από τη φωτιά με τον καπνό ν’ ανέβουμε
Επιστρέφουμε, τρεφόμαστε και καταστρέφουμε
Χανόμαστε για λίγο, πάνω στην ώρα βγαίνουμε
Φαντάσου την εικόνα λοιπόν
Είσαι απών ή παρών, ξέχνα το παρελθόν
Είσαι μαζί μας ή απέναντί μας
Αλήθεια ή θάρρος, αλήθεια
Γιατί κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος
Επί σκηνής, εντός Αθήνας
Οι Βήτα Πεις, ο σκληρός πυρήνας
Ο καννιβαλισμός εντός εισαγωγικών
Ο Λόγος 90 Μοιρών, επίθεση, υπόθεση ρουτίνας
Τώρα κάτω τα χέρια
Τώρα κάτω τα χέρια
Τώρα κάτω τα χέρια
Αλλιώς στη ζούγκλα ξανά
Τώρα κάτω τα χέρια
Τώρα κάτω τα χέρια
Τώρα κάτω τα χέρια
Αλλιώς στη ζούγκλα ξανά

Βήτα Πεις