Ατεστραμμένο μέλλον, βεβαρημένο παρελθόν
Ζούμε μόνο για το συμφέρον κι έτσι υπάρχω προς το παρόν
Κάπου στο 84 φύτεψα το βρώμικο μυαλό μου εντός των Αθηνών
Μάγκα περπάτησα στα στέκια πεθαμένων
Γαλάτσι city η πόλη των τρελαμένων
Βραδιές στη Γκράβα με φόντο την αλητεία
Συνέχισα ακάθεκτος τη λάθος πορεία
Ποτέ νηφάλιος, πάντα μες στο μυαλό κυκλοφορούσε μια παράνομη ουσία
Γάμα τα, 95 καταλήψεις στην Γκράβα, έλιωνα μέχρι τα χαράματα
Τραβήγματα Μενίδι για το πιώμα
Αμέτρητα τα δράματα μα έλα που υπάρχουν ακόμα
Πολλοί την γλίτωσαν και άλλοι τόσοι πήγανε στο χώμα
Ποτέ δε θα ξεχάσω αλάνια που με στήριξαν
Αυτούς που όταν χάθηκα το δρόμο μου ‘δείξαν
Φιλέ, κρατάω ακόμα μίσος στην κάρδια για αυτούς που όταν γύρισα την πλάτη, μίλησαν πισώπλατα
Τελικά έφτασα δεκαεννιά χρονών και ακόμη μάγκα δεν την παλεύω