[Hatemost]
Τι έχεις πρότυπα
Δώσε μου πουτάνα την ταυτότητα
Κάτι παράνομο σε όπλο ή ποσότητα
Δε σε πιστεύω, δεν εμπνέεις αθωότητα
Έχεις κώδικα
Μιλάς τη γλώσσα που ξυπνάει αυτόματα…
Τους μαχητές από τα πιο χαμηλά στρώματα
Κόκκινα μάτια και περίεργα αρώματα
Έξω βρώμα παντού, περιττώματα
Να χτυπήσω θέλω και μου βγαίνει αυθόρμητα
Πέφτει ο σοβάς απ’ τα τοιχώματα
Στο γκρι σύμπαν έχω ανάγκη χρώματα
Μακριά ο θυμός…
Δύσκολο αν είσαι κι εσύ κοινός
Δημιουργώ ειμ’ ανήσυχος
Ειν’ η πλάνη σταθμός επικίνδυνος
Εξουσιάζουν και μ’ αυτό ενθουσιάζονται…
Σπαν την πόρτα απ’ το σπίτι σου
Τα κόλια έξω ουρλιάζουνε
Μα εδώ έχουμε άλλο mentality
Γι’ αυτό καθόλου δε μοιάζουμε
Η επανάσταση γράφεται κι εμείς την αναπαράγουμε
Σεισμός
Στη χώρα βαράει ο συναγερμός
Μόνο ύποπτοι έξω στη γύρα
Δες γι’ αυτούς τι γράφει η μοίρα
Είσαι φοβικός, στο μπαλκόνι διστακτικός…
Κι έξω καταγράφεται βία
Εμείς και γύρω αστυνομία
Σορίν Ματέι, Σορίν Ματέι
Απόδραση απ’ το τμήμα
Αφήστε τα όπλα, λέει…
Έχουμε πιεί το φίλτρο ζωντανοί και πάντα νέοι
Βγαίνει και πάντα εμπνέει
Βγαίνουμε boombaye
Εμπλοκή, εμπλοκή…
Κέντρο στην πόλη ματώνει η πλοκή
Μέτρα νεκρούς την επόμενη μέρα
Οθόνες, καλώδια στην εντατική…
Κλινικά όλοι νεκροί
Πνεύματα ανήσυχα, αμέτρητα εκεί
Εδώ στη Γη λιγοστεύει η ζωή…
Οθόνες, καλώδια στην εντατική
Άσαρκος:
Άμα συνηθίσεις ειδήσεις
Οι κρίσεις, είναι πανικού
Του κοινού παραισθήσεις…
Είναι πια παντού κι απαντούν οι αισθήσεις
Όσοι αγαπούν, απαιτούν αποδείξεις
Όσοι απατούν, αδικούν, άποψή μου…
Και (γράφω) ό,τι νιώθω κατά το δοκούν…
(υπογράφω)
Είμαι η φωνή που διαφωνεί με πολλούς
Αλλά ποιους απ’ όλους, εκείνους, αυτούς…
Ο νοών επινοεί αφού νοείτω και κατανοεί αλλά εσύ σπίρτο…
Άναψες, έσβησες, έφυγες
Οίκτο δεν έχω να σου δείξω αλλά έχω φέρει στίχο…
Και ήχο που σε παίρνει από τον ύπνο
Σήκω, (κάτσε)
Νιώσε, (γράψε)
Δώσε, (λίγο)…
Παραλίγο να πετύχεις
Αλλά πρώτα καταλήγω να σου πω
Αν αποτύχεις είναι θέμα τύχης
Όχι, (όχι)…
Δεν είναι θέμα τύχης
Αλλά η πένα σου δε γράφει ό,τι νιώθει
(κι ο πήχης)…
Ανεβαίνει τόσο που αλεπού δεν αγγίζεις
Αντέχεις ή τρέχεις, έχεις ή δεν έχεις
Ελπίζεις ή πιστεύεις ότι αλλαγή θα φέρεις
Αναφέρεις ότι θα τα καταφέρεις όπως όλοι...
Καμία διαφορά, δε μ’ αφορά
Αλλά στο story σου δίνεις αναφορά
Η αλλαγή (πουθενά)
H γη περιμένει κι όλοι οι σπόροι, ταπεινά
Καταλήγουν εκεί κι η ταφή μουσική
Μαζική για τη μάζα κι η ροή για τα μπάζα
Προς εξόντωση
Μια λωρίδα βάλε στην Αθήνα
Μεταμόρφωση σε γάζα
Η αστυνομία στέλνει τα παιδιά σε κάσα
Και οι δημοσιογράφοι σού κόβουνε την ανάσα
Με τα πλάνα σκηνοθετημένα
Λόγια μασημένα
Πρωταθλήματα στημένα
Του θανάτου η φανέλα
Είναι κάθε στενό και φαβέλα
Είναι βρώμικο παιχνίδι
Είναι ναρκωτικό καραμέλα…
Τρώει την ουρά του κάθε φίδι
Δεν είναι παραμύθι Cinderella
Τ’ όνομα του είναι Χάος
Επιδημία, τρέλα…
Πάρε φόρα και πήδα ή απέναντι πέρνα
Η νεκροφόρα στην Αθήνα έχει σπασμένα φρένα
Έχει νεύρα και φοβάσαι
Στο φόβο σου βάλε τέρμα
Τα ‘χουν όλοι χαμένα
Τα λόγια πιο μπερδεμένα…
Ακυβέρνητα πλοία, βυθισμένα
Αεροπλάνα χαλασμένα
Η μηχανή σ’ αμηχανία…
Σαν αμάξι που δεν έχει ρόδες
Αυτό το κράτος είναι παρακράτος
Είναι μήτρα για τρομοκρατία
Μηδέν ιδεώδες