Pure Form:
Τα λόγια μου χωρίς μακιγιάζ, αλήθειες σκέτες
Λόγια που εύκολα δε βρίσκουν αποδέκτες
Γιατί στα λόγια αυτά εκθέτω το πρόβλημα
Μα δίπλα απ’ αυτό σου ‘χω υπογραμμίσει και τους φταίχτες
Γι’ αυτό δεν είσαι πια κοντά μου, ξέχασες
Η γραμμή κάτω από τ’ όνομά σου
Ειν’ η γραμμή που πέρασες
Και με βρήκες απέναντι, τώρα είμαι μακριά σου
Κάτι σου ‘πεσε όπως έφευγες, η αξιοπρέπειά σου
Μου ‘ναι αδιάφορα τα λόγια σου, όταν μου μιλάς
Έχεις σταυρωμένα τα χέρια, έχεις πάρει στάση άμυνας
Μου ‘ναι εύκολο ό, τι αγαπάς να σου καταρρίψω
Υπόθεση ενός λεπτού, αρκεί μονάχα να μιλήσω
Κι ό, τι πω, είναι απ’ ό, τι πεις αλλιώτικο
Τα γεγονότα ακολουθούν τον κέρσορα κι αποτυπώνω
Τον πόνο, συχνά είναι κάπως αγχωτικό
Ό, τι βλέπεις στις γραμμές μου, ειν’ αυτό που βιώνω
Κι αυτό είναι κάθε μέρα, όχι σα σχήμα λόγου
Αυτό είναι κάθε μέρα, όχι για λίγο, όλη μέρα
Αυτό είναι κάθε μέρα, όχι σα σχήμα λόγου
Αυτό είναι κάθε μέρα, κάθε μέρα, αυτό είναι η Φόρμα

Άσαρκος:
Λόγια μόνο λόγια, λόγια μόνο λόγια
Λόγια μόνο λόγια, κι εγώ δεν έχω λόγια
Και λόγο να μονολογώ με λόγια
Για λόγια που δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μόνο λόγια
Κι εγώ λογομαχώ εδώ και χρόνια
Το ζω πρώτα, το γράφω μετά, με λόγια
Ελευθερώνομαι, δεν απολογούμαι
Για ν’ ακριβολογούμε, σοβαρολογούμε τόσα χρόνια
Λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους
Τους ενοχλεί που η αλήθεια χορεύει γυμνή μπροστά τους
Είναι το star system, ελκυστικά μουνάκια
Σε video clips με καλλιτέχνες κομπάρσους
Και παλαμάκια να χτυπάνε τα παιδάκια
Και πάνε όπου τα πάνε, πατάνε σε μονοπάτια
Σαν κουτάβια σε κοπάδια, μιλάνε γλώσσα δικιά τους
Ακούνε τη δικιά μας και σπάνε τα κόκκαλά τους
Κινήσεις για πωλήσεις, εντάξει θα πουλήσεις
Πανέρια με λουλούδια σε ζωντανές εμφανίσεις
Είδα κάποιους, θύματα μόδας, με τ’ όπλο παρά πόδας
Σ’ έναν χαμένο πόλεμο συμβολαίων και βρώμας
Λόγια μόνο λόγια, λόγια μόνο λόγια
Λόγια μόνο λόγια, κι εγώ δεν έχω λόγια
Και λόγο να μονολογώ με λόγια
Για λόγια που δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μόνο λόγια
Hatemost:
Πήρες το βιβλίο μου, χρόνια το ξεφύλλιζες
Πέρασε κάποιο διάστημα μέχρι που το ξεκίνησες
Φεύγουν οι σελίδες, συναισθήματα φορτίζουν
Πήρες μαρκαδόρο κι υπογράμμισες τα μέρη που σ’ αγγίζουν
Λόγια που θυμίζουν εσένα, καθρεφτίζουν το είδωλό σου
Λόγια που καθηλώνουν
Λόγια για παιδιά που μες στην πόλη μεγαλώνουν
Λόγια που θα κάνεις πράξη, είναι θέμα χρόνου
Λόγια που αν πιστεύεις, τότε θα ‘σαι δικός μου
Χορεύουνε οι λύκοι πάντα, κάτω από το φως μου
Ο λόγος πρέπει να ‘ναι απαράβατος
Ξεχωριστό ταξίδι κάθε μου παράγραφος
Μ’ άλλα λόγια, γι’ άλλη χώρα
Μουσική στην πιο αγνή φόρμα, γι’ άλλα χρόνια
Τα λόγια μου αγγίζουν καρδιές που τώρα ζούνε χώρια
Παιδιά που ‘μείναν μόνα, κι ακούγαν μόνο λόγια
Μια όμορφη εικόνα κάτω απ’ τα σεντόνια
Μια ματιά στα μάτια ίσον με χιλιάδες λόγια
Ένα μπουφάν κι ο σκούφος μου, τα μόνα μου αξεσουάρ
Λόγια της πόλης, λόγια του δρόμου σαν ταινία noir