Αθήνα: Χάος
Ευρώπη: Χάος...
Όλος ο κόσμος είναι ΧΑΟΣ

Hatemost:
Δύσκολοι καιροί για ν αγαπάς, λένε…
Και να υπερβάλλεις με το εγώ σου προτιμάς
Γιατί φοβάσαι τη φύση και τον θεό
Ξένε…
Κι είναι κόκκινο το δάσος
Τα πουλιά κλαίνε
Τα πουλιά πετάν, οι αγέλες σκούζουνε
Στάχτη αυτό που 'μεινε, έγκλημα αυτό που' γινε…
Η γη τόσα χρόνια μόνο σου ‘δινε
Κύκλος, αλυσίδα που πριν γεννηθούμε δούλευε

Μίλα εδώ σε μένα
Ακούω τη φωνή σου
Μην κατηγορείς εσένα
Νιώθω τη σιωπή σου…
Είμαι ευλογημένος και από επιλογή μαζί σου
Σε βλέπω και με βλέπεις
Είμαστε indigo

Διώχνω τον πυρετό
Φως στο σκοτάδι τους
Boom, boom οι στίχοι μου
Για το κεφάλι τους
Δε θέλω πια να ζω μέσα στην πλάνη τους
Δε θέλω πια να τρώω απ’ το κοπάδι τους
Από το σπόρο τους
Δεν είμαι γόνος τους
Δεν θέλουμε καλές
Ούτε τον θρόνο τους
Πετάω με δράκοντα
Τον πρώτο άγγελο
Έχω τη μούσα που κλαίει για τον άνθρωπο
Σύγχρονοι δούλοι, πόλεμοι εκεί έξω
Ακόμη για τα λεφτά…
Όλα τιμή έχουν και ξεπουλιούνται
Η ζωή σου εδώ δεν μέτρα
Σ’ ό,τι πιστεύω και ό,τι αγαπώ θα σταθώ δίπλα του πιστά…
Πάμε ψυχή μου, πάμε carnale
Τα φώτα εδώ είναι σβηστά

Αθήνα, Χάος…
Είναι σκοτεινά και κάθε μέρα σπάω
Εδώ για πάντα και με τον αέρα πάω
Ιδέα σαν κομήτης στον πλανήτη σκάω
Αθήνα, Χάος, Αθήνα, Χάος…
Είναι σκοτεινά και κάθε μέρα σπάω
Εδώ για πάντα και με τον αέρα πάω
Ιδέα σαν κομήτης στον πλανήτη, boom

Σύγχρονοι δούλοι
Πόλεμοι εκεί έξω
Ακόμη, ακόμη…
Σύγχρονοι δούλοι…
Θέλει τόλμη, τόλμη

Άσαρκος:
Η πόλη μου κουπλέ μου
Πολύτιμέ μου πολίτη
Κατοικείς εδώ...
Εδώ είναι το δικό μου σπίτι
Δικοί μου κανόνες
Επικίνδυνες ώρες, αλήτη
Γράφω γραμμές
Ενώ σε κάνω να θες ό,τι λείπει...
Περπάτα σ’ αυτές
Έλα και πάρε ό,τι έχω
Αγάπα το χθες...
Ή λίγο κράτα στιγμές
Εκεί δες, ειν’ εκείνες...
Από τότε γράφω ρίμες
Από τότε που πληγές ανοιχτές...
Επουλώθηκαν
Απλώθηκαν οι λέξεις από χείλη που δεν έχουνε ραφές...
Είναι το στόμα μου
Το πνεύμα μου φυλακισμένο στο σώμα μου και το βλέμμα μου ψυχής είναι καθρέφτης
Είναι θέμα μου

Καταρράκτης ο πολιτισμός
Ορμητικά πολίτη πέφτεις
Έπειτα σε πάει το ρεύμα μου
Είναι σεισμός ή πιο μετά μετασεισμός
Εμπρησμός
Είναι μαχαίρωμα για μια φανέλα
Κι είναι το φακέλωμά σου τρέλα μου
Σε μία χώρα όπου επικρατεί
Σιωπηλά, ο φασισμός, ο ρατσισμός...
Ο βιασμός επαγγελματικός

Η φύση εκπέμπει sos
Ο Ήλιος έχει μολυσμένο φως
Είναι τυφλός ο φανατισμός...
Η θύρα του
Όπου φτωχός η μοίρα του
Είσαι θύμα του στη γύρα του
Και χάνει η μάνα το παιδί
Και το παιδί τη μάνα
Σε μέρη που δολοφονεί η πείνα του

Η χαρμάνα...
Ανισόρροπο βήμα του
Έχασε το χρήμα του
Ρίσκαρε την αγάπη και τα φύλλα του σημαδεμένα
Πιο κοντά στο μνήμα του
Σε χάρτη που τα πόδια του πατάνε μπερδεμένα
Κάνε κάτι

Αθήνα: Χάος
Ευρώπη: Χάος
Ο κόσμος είναι Χάος είναι σκοτεινό μονοπάτι…
Κλείσε τα μάτια κι άνοιξε το τρίτο σου μάτι

Η: Σύγχρονοι δούλοι, πόλεμοι εκεί έξω
Ακόμη για τα λεφτά…
Όλα τιμή έχουν και ξεπουλιούνται
Η ζωή σου εδώ δεν μέτρα
Σ’ ό,τι πιστεύω και ό,τι αγαπώ θα σταθώ δίπλα του πιστά…
Πάμε ψυχή μου, πάμε carnale
Τα φώτα εδώ είναι σβηστά

Σύγχρονοι δούλοι
Πόλεμοι εκεί έξω
Ακόμη, ακόμη…
Σύγχρονοι δούλοι…
Θέλει τόλμη