Κάθε φορά που χάνομαι και με το μυαλό μου σκέφτομαι
Είναι κάθε φορά που μάχομαι, είναι κάθε φορά που τρελαίνομαι

Μέσα μου τα πάντα πέφτουνε σα να ‘ναι ντόμινο
Οι γύρω μου συνέχεια κοιμούνται μα κάνω θόρυβο
Είναι κουφοί, άραγε είναι νεκροί
Η σελίδα τους παραμένει λευκή
Είναι κομμένα τα φτερά σε κάθε πλάτη
Πρώτα βάλε βάση μετά χτίσε παλάτι
Γίνε κι εσύ λίγο παιδί το ‘χεις ανάγκη
Γίνε σημείο που κρύβεται σ’ έναν χάρτη
Αν όλα κάποτε χαθούνε και φοβηθείς
Γίνομαι και κράτημα σε γκρεμό για να κρατηθείς
Να το θυμάσαι αν είσαι αδερφός μου
Και να λυπάσαι αν είσαι αντίπαλός μου

Αναρωτιέμαι πόσο να με νιώθεις
Δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις
Δεν έγινα ποτέ φωτιά που καίει όνειρα
Είμαι παιδί δε με νοιάζει αν είναι πρόβλημα
Κι όταν χάνομαι... ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους
Μάχομαι... όχι για να κλέψω το φως τους
Αναρωτιέμαι πόσο να με νιώθεις
Δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις
Δεν έγινα ποτέ φωτιά που καίει όνειρα
Είμαι παιδί δε με νοιάζει αν είναι πρόβλημα
Κι όταν χάνομαι... ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους
Μάχομαι... όχι για να κλέψω το φως τους
Εγώ δε ντράπηκα γι’ αυτά που έχω κάνει...
Και δε μετάνιωσα γι’ αυτά που έχω πει
Εγώ σηκώνομαι μάγκα σαν το φεγγάρι...
Και ζωντανεύω να πεθάνει η σιωπή
Είναι η Ελλάδα, καθαρή στη βιτρίνα όταν ποζάρει
Μα η βρώμα ξεπροβάλλει στην Αθήνα
Πόσο κάνει να πουλήσετε όνειρα και πιστεύω
Ένα σύστημα μπουρδέλο προγραμματισμένο
Η αντίδραση θεωρείται κάτι απαγορευμένο
Περιμένω χρόνια τη μόδα να φύγει
Μα κάτι χειρότερο φτάνει
Και πάλι σαν εννιακέφαλο φίδι
Δε χαρίζει, δεν είναι παιχνίδι, σε κοιμίζει

Κάθε φορά που χάνομαι και με το μυαλό μου σκέφτομαι
Είναι κάθε φορά που μάχομαι, είναι κάθε φορά που τρελαίνομαι

Αναρωτιέμαι πόσο να με νιώθεις
Δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις
Δεν έγινα ποτέ φωτιά που καίει όνειρα
Είμαι παιδί δε με νοιάζει αν είναι πρόβλημα
Κι όταν χάνομαι... ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους
Μάχομαι... όχι για να κλέψω το φως τους
Αναρωτιέμαι πόσο να με νιώθεις
Δεν έγινα ποτέ ο λόγος που κρυώνεις
Δεν έγινα ποτέ φωτιά που καίει όνειρα
Είμαι παιδί δεν με νοιάζει αν είναι πρόβλημα
Κι όταν χάνομαι... ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους
Μάχομαι... όχι για να κλέψω το φως τους