[Verse 1: Άσαρκος]
Άλλο flow κι άλλοι στίχοι
Εκπέμπω σ’ άλλα μήκη σ’ άλλα πλάτη…
Βαρύ γιατί η πλάτη μου έχει βάρη
Το σηκώνω τόσα χρόνια
Δεν αφήνω να πέσει κουβέντα
Μετρημένα λόγια
Εγώ γκολ, αυτοί σέντρα, πάλι
Αν είχανε λεφτά με το τσουβάλι
Θα ζούσανε πλουσιοπάροχα στο Μαϊάμι
Τι κρίμα…
Εδώ είναι Αθήνα και κάθε κυκλοφορία
Από την Ομάδα Μία, σημαίνει κινδύνου σήμα
Να μπείτε μόνιμα σε καραντίνα
Με μέτρο όσα βάλατε στην άκρη
Μετά πάλι πείνα, δάκρυ…
Και τέρμα η κόκα, τέρμα τα πάρτι…
Κι απλά κρατήστε μία σφαίρα για το τέλος όπου να ‘ναι θα ‘ρθει
Πολλά εφέ που προκαλούνε αυταπάτη
Ηχογραφείτε την απάτη
Η Φάμπρικα είναι φάρος
Ο λόγος ασήκωτο βάρος
Έχω προκαλέσει βλάβη κι έχω ελευθερώσει πάθος
Έχω τρίτο μάτι…
Το λάθος ήρθα να κυκλώσω
Να περικυκλώσω κάθε πόλη του χάρτη και να το δώσω
Δεν ήρθα να προδώσω, ήρθα να το παραδώσω
Να το παρατραβήξω, να το κόψω…
Ή να το συνεχίσω μέχρι να σταματήσω να ζω
Μπορώ να το κρατήσω και μετά θάνατον ακόμα ζωντανό
Έχω το δώρο των αθάνατων, επιζών είμαι, γράφω…
Κι αφήνω το στίγμα στην ιστορία για το παιδί μου
Όχι για την υστεροφημία
Έλα μαζί μου…
Να δεις αυτό το φως, εδώ στο σκότος
Είμαι Λόγος 90, υστερόγραφο
Αθήνα το χωριό μου
Κάνε βήμα μίμε, μη με μιμείσαι
Θυμήσου, οι ΡΤΜ σου δείχνουνε ποιος είσαι
Δεν είμαι κανείς, εσύ ποιος είσαι…
[Verse 2: Hatemost]
Δεν μ’ αφήνουνε εδώ να δω και να ‘χω τη βούληση
Να βγω και να υπάρχω εκτός συστήματος
Να ‘ρθω με το δράκο απ’ το βράχο με cargo
Μια φωνή μια μαύρη νύχτα…
Πάθος, ναι με πάθος, ya knoooow
Παίρνει φωτιά το ριμάδι
Δολοφονεί κάθε βράδυ
Πίσω να πάρει νύχτα
Την Περσεφόνη απ’ τον Άδη…
Κι εδώ δε θα μείνει κάτι
Έχουμε αιώνια αγάπη και freedom δεν υπαρχει…
Freedom δεν υπάρχει
Εγκληματίες είναι οι μπάτσοι και βαράνε…
Καβατζώνουν το πουλάνε στην πλατεία
Πετάνε πουλιά που μιλάν
Δες στην βροχή
Πάλι στο δρόμο ποιος βγήκε
Είναι ο πιο μισητός απ’ την πόλη
Τι εκπροσωπείτε
Φωτιά στο μικρόφωνο και ματώνει το speaker
Την πόλη γεμίζω stickers
Γράφουμε το sequel
Κάθε μέρα, wow, την κάθε μέρα ζω…
Και κάθε μέρα εδώ, νεκρός σήμερα no
[Chorus: Hatemost]
Ομάδα που πάντα χαρακτηρίζει το πάθος
Θαυμάζουμε παιδιά που δεν τρομάζει το βάθος
Η μέρα είναι δική σου μικρέ…
Κι η νύχτα μπαίνει και σε πιάνει αγκαζέ
Ομάδα που πάντα χαρακτηρίζει το πάθος
Θαυμάζουμε παιδιά που δεν τρομάζει το βάθος
Η μέρα είναι δική σου μικρέ…
Κι η νύχτα μπαίνει και σε πιάνει αγκαζέ