Πουθενά δε χωράμε και προχωράμε παντού
Από το μέλλον, εκεί με τα κουπλέ ραντεβού
Είναι πολύ μπροστά για Ελλάδα και το πάμε κι αλλού
Και κάνει κύκλο κι όλοι παθαίνουνε deja vu

Σε κάνω κρίκο στην αλυσίδα
Και περικυκλώνουμε τον ύπνο
Και ζούμε στα σύννεφα τ’ ουρανού
Αφ’ υψηλού περιμένω τον επόμενο να πετύχει
Δεν αρκεί η τύχη, πάτα
Επόμενο βήμα φάκα
Το ποντίκι, εσύ
Ούτε γάτος, ούτε γάτα
Ούτε λύκος, ούτε κιχ
Ούτε στίχος, ούτε κάπου το κασέρι

Ανάμεσά μας είναι μόνο τοίχος
Η Αθήνα περιμένει
Το στόμα βουλώνει καθώς ανοίγει τ’ αυτιά της
Αυτή η πόλη έχει μάθει να σκοτώνει τα παιδιά της
Αθάνατη γυρίζει η άποψή μου στα στενά της
Άσαρκος, η φωνή μου σε πήρε κοντά της
Η πρωτεύουσα λιώνει καθώς ανάβω μπροστά της
Αυτή η πόλη έχει μάθει να σκοτώνει τα όνειρά της
Αθάνατη γυρίζει η άποψή μου στα στενά της
Ήρθε ο Hatemost, η φωνή του σ’ έχει αγκαλιά της
Η φωνή του δρόμου στο λεκανοπέδιο
Εκεί έξω έχει πόλεμο είναι όλοι καλυμμένοι
Κάνουμε το hoodie μάσκα
Φαίνονται μόνο τα μάτια
Και το επίπεδο ανεβαίνει εδώ
Αυτό φαίνεται για πλάκα

Δε βάζω φίλτρα για σένα
Όπως νιώθω θα μιλήσω
Δε διαφέρεις απ’ τους άλλους
Μα δε θέλω να σε πείσω

Κι οι ρουφιάνοι σπάνε τα τσιμέντα, βρήκαν τη σοδειά
Στην Αθήνα χάνονται ταλέντα
Καίγονται μυαλά
Και δε σταματά εδώ
Η ζωή μου είναι τέχνη και η ψυχή μου τραγουδά

Δεν έχουν κάτι για μένα
Εδώ είναι βαριά η πένα
Και χώρο εδώ για κανένα
Τα μέτρα Κατειλημμένα

Είμαστε μόνοι και μόνη στην πόλη Ομάδα
Ρίχνουμε αστέρια από τον ουρανό, Ελλάδα
Παιδιά του θεού που έχουμε την ευχή του
Παιδιά άλλου θεού πίνουμε απ’ την αυλή του
Bless