[Intro: Anser]
Πια δε με νοιάζει
Πια δε με νοιάζει
Βγαίνω, τα λέω στο χαλάζι
Και

[Verse 1: Anser]
Και δε με νοιάζει πού είσαι, ούτε για μένα τι σκέφτεσαι, να ξες αυτό
Έχω διαγράψει για πάντα απ' τον νου μου το παρελθόν, μια θάλασσα έχω πιει για να μη θυμηθώ
Έχω κλειστεί μες στο studio, ξήλωσα τα ricofon απ’ τον τοίχο
Για να τυλίξω μ' εκείνα την καρδιά μου, να μην ακούσεις ούτε έναν της χτύπο
Ό,τι πιο πολύτιμο έχω είν' ο χρόνος μου, το ’μαθα αργά
Πιο εύκολα καίω απ' την τσέπη μου χαρτονομίσματα πάρα απ' το χρόνο μου δέκα λεπτά και
Ό,τι πιο πολύτιμο έχω είν' εκείνα που με χρήματα δεν αγόρασα
Σου κάνω χάρισμα αυτά που κατάφερα, φέρε μου αυτά που δεν μπόρεσα
Φτάσαμε το εκατομμύριο και δε μιλάω για views και για video
Δικά μας παιδιά μέσα στο κρατητήριο ακούνε τα rap μας και τρίζει το κτίριο
Φάγαμε τρικλοποδιές απ' ανθρώπους δικούς μας, μας σπάσαν τα γόνατα
Πες τους να πάνε να γαμηθούν, δίχως αυτούς ενσαρκώνουμε όνειρα, eh
Μη μου μιλάς για παιχνίδια αν στη μέση δεν παίζουν λεφτά
Δέκα φορές έχω χάσει τα πάντα και χίλιες φορές σε μια νύχτα τα πήρα διπλά
Είμαι εδώ για να κάνω μαζί σου δυο βήματα, είπα γάμα τη γνώμη του γείτονα
Όπου κι αν πας την καρδιά σου ν' ακούς γιατί πάντα θα ξέρει καλύτερα
Πια δε με νοιάζει

[Chorus: Anser]
Πια δε με νοιάζει, άσε το βλάκα να με κουβεντιάζει
Πίσω απ' την πλάτη μου, πίσω απ' την πλάτη σου πάντα μια φήμη κακιά θα οργιάζει, λέει
Πια δε με νοιάζει, βγαίνω, τα λέω στο χαλάζι
Καπετάνιος στον Τιτανικό, θα την κάνω από ’δω τελευταίος όταν τον δω να βουλιάζει, λέει
Πια δε με νοιάζει, άσε το βλάκα να με κουβεντιάζει
Πίσω απ’ την πλάτη μου, πίσω απ' την πλάτη σου πάντα μια φήμη κακιά θα οργιάζει, λέει
Πια δε με νοιάζει, βγαίνω, τα λέω στο χαλάζι
Καπετάνιος στον Τιτανικό, θα την κάνω από ’δω τελευταίος (pow) όταν τον δω να βουλιάζει, λέει
[Verse 2: Anser]
Φίλους δεν έχω, έχω ανθρώπους που για 'κεiνους θα 'τρωγα σφαίρα, οικογένεια
Όλοι οι άλλοι γνωστοί, μ' απωθεί η ξινή που μου λεν καλημέρα
Υπάρχουν άνθρωποι ξες που πεθάναν για μένα, τους έσβησα εκείνη την νύχτα
Κι ας συνεχίζουν τις άδιαφορές τους ζωές δυο τετράγωνα λίγο πιο δίπλα
Αποχωρώ και προχωρώ απ’ οπουδήποτε πια δε χωρώ
Ότι με πρόδωσε κι ότι με πούλησε το 'χω φουντάρει απ' τον ίδιο γκρεμό
Εσύ δεν ήσουν εδώ και μη μου λες πως δεν έχεις το χρόνο πια και "δε μπορώ"
Γιατί κάποτε τρύπησα δυο θάλασσες και δυο βουνά για να 'ρθω να σε βρω και
Μονολογώ, κάθομαι κάτω απ' τα δέντρα, μ' αυτά συζητώ
Κι ό,τι μου πούνε, το ηχογραφώ, στους ανθρώπους μου το τραγουδώ
Αυτό δεν είν' ευτυχία μαλάκα μου, πες μου κι άμα δεν είναι αυτό
Κύμα θα γίνω και θα σηκωθώ κι ότι με πόνεσε θα το πάρω μαζί στο βυθό και
Ακροβατώ κι όταν θα πέσω να ξες ότι θα σηκωθώ
Έξω χαράματα κι εγώ να γράφω με λύσσα, απόψε δε θα κοιμηθώ
Έξω ξημέρωσε, πίσω γυρίζω, στο χθες ναυαγώ
Κι εκείνη η θάλασσα που ήπια να μη θυμηθώ, με ξεβράζει σ' αυτό το γραπτό
Πια δε με νοιάζει

[Chorus: Anser]
Πια δε με νοιάζει, άσε το βλάκα να με κουβεντιάζει
Πίσω απ' την πλάτη μου, πίσω απ' την πλάτη σου πάντα μια φήμη κακιά θα οργιάζει, λέει
Πια δε με νοιάζει, βγαίνω, τα λέω στο χαλάζι
Καπετάνιος στον Τιτανικό, θα την κάνω από 'δω τελευταίος όταν τον δω να βουλιάζει, λέει
Πια δε με νοιάζει, άσε το βλάκα να με κουβεντιάζει
Πίσω απ' την πλάτη μου, πίσω απ' την πλάτη σου πάντα μια φήμη κακιά θα οργιάζει, λέει
Πια δε με νοιάζει, βγαίνω, τα λέω στο χαλάζι
Καπετάνιος στον Τιτανικό, θα την κάνω από 'δω τελευταίος (pow) όταν τον δω να βουλιάζει, λέει