Hayal et, şehirdeki kızlar toplaşıyorlar
Gidip gezginin oğluna soruyorlar
Nereden geldiğini
Çünkü onu izlemişler
Yüzünü göletin kenarında yıkarken
Meraklı bir çocuk, ve merak ediyorlar
Nereden geldiğini

Diyor ki: “Ben, ben dünyanın en güzel yerlerini gördüm
Yine de kendimi yürüyen bir makine gibi hissediyorum
Her şeyi bir ekrandan izliyormuşum gibi
Arada hiçbir şey yokmuş gibi
Bunların hiçbiri gerçek bile olmayabilir”

Hayal et, kızlar onu bir tepеye götürüyorlar
Gece çivit mavisi, ortam rahat
Çocuğun kafası karışık, ama sabit duruyor
Kızlar çеvresine toplanırken
Çok fazlalar, hepsi şarkı söylüyorlar
Hayatın güzellikleri hakkında

Ve çocuk ağlıyor: “Ben neden bir duyguyla, bir amaçla şarkılar söyleyemiyorum?
Sanki her zaman körmüşüm gibi hissettiriyor
Neden siz kızlar bana bu kadar kibarsınız?
Sizi bekleyen, hayatları benim kadar kayıp olmayan o kadar kişi varken”
Orada bir şeyler oldu
Çimenlerin kokusu, belki de havanın
Daha fazla ümitsizlik yoktu
O gecede bir şeyler vardı
Belki kızlar bir ışık yaktılar
Ve her şeyi doğru yaptılar
Çünkü o hiç bu kadar
Hayatta hissetmemişti