[Verse 1]
Yo, yo
Bu genç Edgar Allan, bodrum katında canlı söylüyor
Sevdiğim için yapıyorum, sikmişim parasını
Dürüst olmam gerekirse, neyi kovaladığımı bilmiyorum
Şarkılarımı ve düşüncelerimi koyabilmek için bir yere ihtiyacım, bir konuma
Bu üzücü şarkıları yazmaktan çok bunaldım
Ama sadece gerçekleri söylüyorum, hislerim bunlar, sözüm senettir
Sadece yalnız olmadığını bilmeni istiyorum
Evinden hiç çıkmamanın nasıl bir şey olduğunu biliyorum
Yataktan hiç çıkamamanın, telefonuna bile bakamamanın
Kafanı bile kaldıramamanın, sanki kemiklerin taştanmış gibi
Tanıdığın herkes sana kendini neden kötü hissettiğini sorduğunda
Onlara söyleyemezsin, çünkü kendin bile bilmiyorsun

[Köprü]
En iyinin nе olduğunu söyleyen yöneticilеrim var
Üzerimde bir baskı var, beni fazlasıyla strese sokuyor
Kafamda süzülen intihar düşüncelerim var
Geçmişimden insanlar var, muhtemelen ölmemi isteyen

[Nakarat]
Olamaz, annen ne diyecek
Ona senin kalbini kırdığımı söylediğimde?
Hiçbir şey artık eskisi gibi değil
Olamaz, şimdi tuvalet zemininde ağlıyorsun
Ve sanırım bu son
Aklımı kaybettim, sonra da en yakın arkadaşımı
[Verse 2]
Kahretsin, peki ya yapsaydım ya da yapmasaydım?
Keşke kararlar arasında sıkışıp kalmasaydım
Keşke bir şeyler eksikmiş gibi hissetmeseydim
Sadece zihnimdeki bu hapishaneden çıkmaya ihtiyacım var
Sabahın üçü, ve ben bu rutine çakılı kaldım
Görünen o ki her kurtulduğumda bizi düşünmeye başlıyorum
Lobotomi gibi kafanı sikip duruyorum
Her şeyimi kaybettim ve sen her zaman bir parçam olacaksın

[Köprü]
Ve uyandığında acıyı hissedebiliyor musun?
Yine saat geç ve hava karanlık
Nereden geldiğini bile bilmiyorum
Kaçamıyorum, beni kötü hissettiriyor
Eski mahallemdeki günleri hatırlıyorum
Sen gelince işler değişiyor
Artık sadece anılar
İyi hissedip, tekrardan kötü hissediyorum

[Nakarat]
Olamaz, annen ne diyecek
Ona senin kalbini kırdığımı söylediğimde?
Hiçbir şey artık eskisi gibi değil
Olamaz, şimdi tuvalet zemininde ağlıyorsun
Ve sanırım bu son
Aklımı kaybettim, sonra da en yakın arkadaşımı