[Nakarat]
O gün evime tüm sefilliğimle
Mutlu bir şekilde yürüdüğümü hatırlıyorum
Kendime işlerin düzelebileceğini, yarınımdan emin olamayacağımı söylüyordum
Ötede yürüyen ve konuşan insanlar olduğunu hatırlıyorum
Kışlıklarımı giymiştim
Ama yaz havası tenime değiyordu, ben—
Ben kaybolmuştum

[Bölüm 1]
Ben de yolumu değiştirdim
Ötede beni bekliyordu
Silahsızdı, sanırım elleri dahi yeterdi
Soru sormamıştı, beni görünce güldü
Kaybolmuştum

[Nakarat]
O gün evime tüm sefilliğimle
Mutlu bir şekilde yürüdüğümü hatırlıyorum
Kеndime işlerin düzelеbileceğini, yarınımdan emin olamayacağımı söylüyordum
Ötede yürüyen ve konuşan insanlar olduğunu hatırlıyorum
Kışlıklarımı giymiştim
Ama yaz havası tenime değiyordu, ben—
Ben kaybolmuştum

[Bölüm 2]
İşte karşımdaydı, varlığı endişe vericiydi
O yaklaşırken -rahattık- kendine zarar verme hakkında konuşuyorduk
Bana dedi ki "Evlat, bir başına yürümemelisin"
Tebessüm etti ve güldü, sırtımı sıvazladı
"Evin çok uzak mı?" diye sordu
"Otuz dakika falan" dedim
Bir anlığına görüntüsü bozuldu ve o şeyi gördüm
O tarafa koşmalıydım, ne—
[Enstrümantal Ara]

[Bölüm 3]
Hiç çırılçıplak şekilde tren raylarının üzerinde uyandın mı?
Ölüm gözlerinin önündeyken Tanrı'ya dua ediyor ama cevap alamıyorsun
Kurtulmak, başını yaslayabileceğin bir omuz bulmak için çığlık atmaya çalışıyorsun
Ama kimse yardımına gelmiyor, o şeytan suratlı sana gülerken
Sen bağırmaya devam, devam, devam ediyorsun
Tren yaklaşıyor, seni dövebildiğine hâlâ şaşırıyorsun
Yaşların daha, daha çok dökülüyor, dakikalar azalıyor
Bir oğlun ya da kızın olabilir ama şu an elinden ne gelir ki?
Burada, bu tren raylarında öleceksin
Şurası kesin ki öldükten sonra dönüş yolu falan bulamayacaksın
Anıların gözünün önünden geçiyor, geçmişe dalıyorsun
Bütün o boktan, elmas kolye ve bir Maybach dolu hayallerin
Şimdiyse zamanın doldu
Kendine şu soruyu sor: Hayatın iyiye mi, kötüye mi gidiyor?
Hiç umursamadığın anları anımsıyorsun
Şimdiyse zamanı geldi, ölüm kapında, zamanın doldu