[Kıta 1]
Mekanik bir nabızla, yavaşça nefes alıyorum
Yaşayanlarla irtibatımı kaybediyorum
Yüce televizyon fişe takılmış, hibrit boş beyin
Burada gerçek hiçbir şey görmüyorum
Gerilim sürekli artıyor
Sebepsiz yere, sadece benim bir refleksim, saat gibi çalışıyor
Bir gözümü açmaya çalışıyorum ve fark ediyorum
Gözlerimi uzun zamandır kapatmadım

[Kıta 2]
İhmal edilmiş duygular, diğer tarafta felaket gibi bir yolculuğa neden oluyor
Bana çok fazla stres ve kendine güven eksikliği verildi
Bana hediye olarak derinlеrde çok küçük bir umut verildi
Uzun zamandır gözlerimi kapatmadım, dеniyorum

[Kıta 3]
Bu form ve renklere artık katlanamıyorum
Ama görüp geçirdiğim her şeyden sonra devam etmek için burdayım
Gözlerimi açık tutmaya çalışıyorum, fark ediyorum ki
Bu ölüm ve hayat her şeyden daha değerli

[Kıta 4]
Öbür dünyaya hiçbir maddi varlık götürmeyeceğim
Hiçbir mülkiyete sahip olmayacağım, ışığı gezmeyi yeğlerim
Ben tüm gün öldüren soydanım
Ama nasıl ölüneceğini daha bilmiyorum
Ölüm sanatı, her şeyi bırakmanın yolu
İçimde, ruhumun sırrını uygularım
Artık aynadaki halim
Sonsuza dek yaşayacaktır