[Bölüm 1]
Zaman makinem olsa dediğim zamanlardan biri
Böylece 13 Ekim günü yaptıklarını görebilirdim
Saat 10.15'de, gerçekten uyuyor muydun?
Bana ve aileye yalan mı söylüyordun?
Ben güven eksikliği hissederken biz diye birşeyden bahsedemezsin
Konuşmak istiyorsun, ugh, beni tiksindiriyorsun
Beni küfür ettirme, neden beni yüzüstü bıraktın?
Şimdi özür dilemenin sırası değil
Sayende, ben, ben doğru sevemiyorum
İyi adamlarla karşılaşıyorum ve onları kötülüyorum
Sanki seks yapıyorlarmışcasına onların mеsajlaşmalarını okuyorum
Bunun gerçek olmasından korkuyorum
Ve еğer bunlar doğruysa, seni suçlarım
Öngördüğüm her kötülük için
Yaşım kırkbeş, biri bana karım diyor
Ve hayatımızı bir bencil gecede mahvediyor
Annem kadar affedici olucağımı sanma
Ve tanrım, seni seviyorum, ama sen tam bir ahmaksın
Kahrolası, lütfen bunu düzelt
Çünkü sen tek hayran olduğum kişiydin
Şimdi sana bakamıyorum bile

[Çıkış]
(Sen de)
Demek istediğim, Chicago'da dedikleri gibi
"Bunu hakkediyor"