[Intro]
Μετεμψύχωση σε σώματα που βρίσκονται αλλού
Μέσα στα σκοτάδια σε πλησιάζω σε πλησιάζω σε πλησιάζω
Ραψώδοι καμικάζοι κατά πάνω σου
Ήμασταν λίγοι μαζευτήκαν τώρα γίναμε πολλοί
Ζωντανοί Νεκροί, Ζωντανοί Νεκροί, Ζωντανοί Νεκροί

[Verse 1: Μηδενιστής]
Έχω πολλές επιλογές για να σου δώσω αυτό που θες
Με επικάλεσες προκάλεσες τώρα μου λες δε φταις
Είμαι γεννήτορας από γενιές που κάνουνε πουστιές
Αίνιγμος με ήχους που δε χαρίζουνε ζωές
Για πες μου θες, θες δε θες με ακούς και κλαις
Σου φέρνω αναμνήσεις από το χθες και το προχθές
Πυρετός για το μυαλό σου ζάλη στον εγκέφαλό σου
Βάζω μηδέν στον εαυτό σου Μηδενιστής ο αντίπαλός σου
Με σιχαίνεσαι φοβάσαι και τρελαίνεσαι
Η θεωρία σε πονάει την αλήθεια τη γαμάει
Και αφήνω πίσω μου ανάκτορα και αμύθητα ποσά
Ο Τυμβωρύχος έσκαψε και σου πήρε τα χρυσά
Τα οστά τα πολύτιμα δεν είναι αδίκημα
Δεν είναι ατύχημα είναι το χτύπημα
Είδα και κρίθηκα αναμετρήθηκα
Τώρα σε κρίνω εγώ με όπλο τον μηδενισμό
Ζωντανεύω τον νεκρό σε θάβω εν τόπο χλοερό
Σου δίνω το αμίλητο νερό και δε μιλάς
Πονάς και ψάχνεις που θα πας
Ο χρόνος σε πιέζει δεν τολμάς θα τις φας
[Verse 2: Τυμβωρύχος]
Να κάτσω κάτω να γράψω στίχο είναι η αποστολή μου
Σαν τον Τυμβωρύχο εκπροσωπώντας τη φυλή μου
Αργά μέσα στο κοιμητήριο θα γίνει το μυστήριο
Δε χρειάζεσαι εισιτήριο αν θες να `ρθεις εδώ
Θα `ρθω εγώ αυτοπροσώπως να σε πάρω όπως όπως
Δικός μου θα είναι ο κόπος επίσης και ο τόπος
Θες να με φτάσεις πρέπει πρώτα να αγγίξεις τα αστέρια
Γέμισα τον ουρανό από νεκρά περιστέρια
Που τους έκοψα τα χέρια και δεν έχουνε φτερά
Το παράλογο θα ήταν να πετάγαν χαμηλά
Και χαμηλά στο κεφάλι και ο χάρος όποιον πάρει
Όταν χτυπάω με το φτυάρι πέφτεις κάτω σαν το ζάρι
Άλλο ένα παλικάρι στα Σφακιά (αααα)
Η μάνα του από τον Άδη άκουσε μια ντουφεκιά
Της γενιάς μου βασιλιά μη κατέβεις τα σκαλιά
Μη κολλήσεις πουθενά η ζωή είναι πιο γλυκιά

[Verse 3: Μηδενιστής]
Έχω την τάση γενικής ανατροπής κάθε αρχής
Αρνούμαι κάθε ηθική είμαι Μηδενιστής
Θα θέλεις να με βρεις αν με δεις χάθηκες
Εμπόδιο μου στάθηκες να με σκοτώσεις βάλθηκες
Στα άκρα πάλι το τράβηξες χτυπώντας με αντεπιθέσεις
Σου κάνω επιθέσεις με μαχαίρια και στρατό
Με το φτυάρι θα σου κόψει ο Τυμβωρύχος το λαιμό
Είμαι εδώ θα είμαι εκεί θα με δεις από παντού
Είμαι το φάντασμα του κακού εφιάλτης του καλού
Η ζωντάνια του νεκρού η μετεμψύχωση
Σε σώματα που βρίσκονται αλλού στις ψυχές του ουρανού
Ζωντανοί Νεκροί ήτανε λίγοι μαζευτήκαν τώρα γίναν πιο πολλοί
Ξεχυθήκανε στους δρόμους
Ξαναφτιάχνουν τη γιορτή έλα και γιόρτασε και εσύ μαζί
Ή κάτσε στη μιζέρια σου στον φθόνο στον πόνο
Στον άδικο τον χρόνο που χαλάς για να μου την πεις
Φίλε δεν κατάλαβες είμαι Μηδενιστής
[Verse 4: Τυμβωρύχος]
Και σκέφτομαι ποιος θα είναι ο επόμενος
Που θα `ρθει να τα βάλει με την άγρια φυλή και τι θα πάθει
Τον χάλασα άνετα σαν χαρτονόμισμα των διακοσίων
Τον άφησα να τρέχει έντρομο στην Πατησίων
Μυστηρίων ασκητής δεν μπορείς να διαβείς
Στο δρόμο που το στιλ έγινε έντεχνο
Το δηλητήριο μου αδειάζω μέσα σου σαν έντομο
Για άλλη μια φορά βρίσκομαι πολύ κοντά
Ραψωδός καμικάζι για όλα τα κακά παιδιά
Η μία μου ματιά ενεργεί σαν δακρυγόνο
Σου κλέβω το οξυγόνο νιώθεις πόνο
Όταν παίρνω φόρα με τη νεκροφόρα πενθεί όλη η χώρα
Μολαταύτα δεν κολλάω και πατάω όποιον μπει μπροστά
Τα φρένα μου σπασμένα γιατί είναι ελληνικά
Σε σπάω σαν τσιγάρο και σου δίνω νέο σχήμα
Σ' έχω νοθεύσει ήδη σε πουλάω και βγάζω χρήμα
Αυτή είναι η τακτική μου και αν δεν βρίσκεσαι μαζί μου
Σε πληγώνω σε μια μάχη με το υγρό σπαθί μου
Όπως τώρα κολλάω στο κεφάλι σου σαν ψώρα
Αυτή η τεχνική δώρο από την άγρια φυλή
Γι’ αυτό σπάσε τον παπά και στρίψε τον παπά
Μπαίνουμε με τσαμπουκά με τον ραπ μουσακά
Την ενδεκάτη εντολή την ξέρουν μόνο οι τρελοί
Δεν την σεβάστηκες πολύ γι’ αυτό είσαι ακόμα εκεί
Είμαι ο καλύτερος του είδους μου μόνος μου και όλοι σας
Κλέβω το πορτοφόλι σας δεν έχεις πάρει πρέφα
Άνετος σαν άνεμος πηγαίνω όπου θέλω
Μπαίνω μέσα στο σπίτι σου και άμα θέλω βγαίνω
Με εισπνέεις απ’ τη μύτη σαν να ήμουν κοκαΐνη
Στο είχα πει και από πριν πως ήρθε για να μείνει