Πετάω πιο ψηλά απ' τις σκέψεις σου
Αμαρτίες των θεών οι λέξεις μου
Η ζωή σου ένα αστείο εις βάρος σου
Πάνω απ’ τον τάφο σου
Δεν ακούγονται οι μπαρες σου
Πετάω πιο ψηλά απ τις σκέψεις σου
Αμαρτίες των θεών οι λέξεις μου
Η ζωή σου ένα αστείο εις βάρος σου
Πάνω απ' τον τάφο σου
Δεν ακούγονται οι μπαρες σου x2

Χαοτικά, όλα τόσο μπερδεμένα ποιος κρυφά με κοίτα
Όχι δεν ήμουνα εγώ φταίγαν τα ναρκωτικά
Έξοδο κινδύνου ψάχνεις να βρεις έχει αλλά
Δεν υπάρχει αλλά
Χαοτικά, όλα τόσο μπερδεμένα ποιος κρυφά με κοίτα
Όχι δεν ήμουνα εγώ φταίγαν τα ναρκωτικά
Έξοδο κινδύνου ψάχνεις να βρεις έχει αλλά
Δεν υπάρχει αλλά x2

Μέσα στο μυαλό μου γύρνα
Έχουμε φύγει απ' την βαρύτητα δεν είμαι καλά, Μω
Απ’ το παράθυρο να παρατηρώ
Γίνατε ένα με μας μα εμείς σας φέραμε εδώ
Πού το πηγαίνουμε άρα;
Ακόμα μελετάνε το Arkham για να κλέψουνε μπάρα
Είναι λογικό να μας μισήσουν όλοι οι MC's στην Ελλάδα
Ακόμα λένε το όνομά μου και τους μένει πικράδα
Τώρα δεν έχουμε εχθρούς
Έχουμε κύκλους από cyphers γεμάτο νεκρούς
Έχουμε 10 ραπς για όσους μας το παίζουν καλούς
Και πάντα τίποτα να πεις για όλα αυτά που ακούς
Πιο πολύ ξένος απ' οτι φίλος μου
Σ' αφήνω να μιλάς για να ξέρω το ότι είσαι δίπλα μου
Για να μη χρειαστεί να κοιτάζω πίσω μου
Κρατά τους εχθρούς κοντά, χάνω λεφτά
Μέρα με τη μέρα δεν ξέρω ποιος μου μιλά
Απλά λουπάρουν στο κεφάλι μου αριθμοί γενικά
Μου λένε τι να γράψω ποτέ χωρίς να έχω σειρά
Κι όσο το γράφω το κεφάλι μου να μένει σκυφτά
Μου λένε Δ όπως οι δαίμονες
Γραφτό όπως το ακούς, την επόμενη πως μας ξέχασες
Μου λένε Δ όπως οι δαίμονες
Γραφτό όπως το ακούς, την επόμενη πως μας ξέχασες
Μπάρες που χτυπάνε σαν σφαίρα
Λεφτά δε μου μένουνε και ας δουλεύω κάθε μέρα
Κομμένα τα πολλά πολλά με μένα
Ξέχασε με, δεν θα είμαι εδώ πάντα για σένα
Ακούς τα αφεντικά, παιδιά αυθεντικά
Γράφουμε εριστικά, μα τόσο εθιστικά
Ξέρω πως σε χαλά, όσοι δεν είναι μαζί μας
Δεν νοιώθουνε βολικά, flows δολοφονικά
Για οτιδήποτε μιλάν χωρίς να τα 'χουνε δει ποτέ
Τέτοιοι φλώροι που στη δύσκολη πάντα κρύβονται
Ο,τι σιχάθηκες σιγά-σιγά γίνεσαι
Καλύτερη επίθεση είναι να αμύνεσαι
Λεφτά χρειάζομαι
Δεν θέλω την αγάπη σου, ούτε που νοιάζομαι, μην το κουράζουμε
Ξέρω που θα σε βρω
Και όταν θα ξεμείνω θα σου πω πως σ'αγαπώ, να με εδώ
Πιο κάφρος πάλι,με μπάρες ατσάλι
Το ξέρω πως σ'αρέσει όταν με βλέπεις χάλι
Πως μιλάς για φτώχεια ενώ μου ζεις στην Εκάλη
Σκάμε και σπάμε στον κώλο σου την φιάλη
Έχω ότι ζητά, σε μια ζωή που γεννα
Ελπίδες όνειρα κενά, και οδηγεί πουθενά
Έχω ότι ζητά σε μια ζωή που γεννά
Ελπίδες όνειρα κενά, και οδηγεί πουθενά, Μω