[Verse 1]
Yerinde olsam yerimde olmak istemezdim; sanki ellerim kelepçeli
Ya dudaklarım mühürlü ya da birisi çaldı tüm kelimelerimi ve lehçemi
Sanki namlulara karşı yürüyorum,degil üstümdeki yelek çelik
Şeytanlara mahkum dilimin konuşamadıgı tek dil melekçedir

Gerekçemiz aynı öldür,arkana bakma saklan
Kaç aynalardan,bu sayfalardan,zaman denen arsız şaklabandan
Sıkıldım tantanandan ya öldür bizi ya kurtar boynumuzu
Onunla dogdugumuz ama asla göremedigimiz şu tasmalardan

Elime yüzüme bulaşıcak ölüm er ya da geç
Bu mezarı her sabah eş,buldugun cesetler için sımsıcak bir merhaba seç
Ben sana peşimde sürüklen demedim,küçükken denedim
Üzülsem de senin hüzünlememen için gömdüm içime bütün perdeleri

Bu cidden delilik... annen kararsız,müzik senden emin
Çocukken görünmez olabilmek için yüzükler denedim
Düşünsel bedelimi ödedi yıllarca küçük sert bedenim
Bil ki sevginin yoklugudur bu cehennemde dahi üşürsen nedeni

[Nakarat]
Dünyanın bütün yükü omuzlarımda
Cebimde ıslıklarım yürüdüm konuşmadım pek
Benim sorunlarım var
[Verse 2]
Bu mahsen bi paravan aslen ki kalamam ah sen ve cebime sıgdırdıgım şu distopyalarıma
Pastel boyayla kasten saldıran asker içimdeki çocuga sökmüyo masken ne zaman sıkılırsan
Gerçek olandan yine kaç gel,hayal dünyana sıgın,yeter yıgıntıların arasında yaşadıgın

Beni ne kadara satıyo bu kara mizah şu topraga uzan,bu çok daha tuzak bi soru
Yok daha neler? ki hayatın boyunca boş bahanelerle loş sahnelerde koş mahfeder bu
Oyun seni çok dans eder ve yorar,şehirde geçen her hikaye mutlu sonunu arz eder betona

Maddeler ve koma,caddeler ve para; dört duvara yahut hapseder mezara
Sahtelerle sanal ilişkiler seni mahfederken ara çıkış yolunu bunu gazteler yazamaz
Içinde sıkıştıgımız bu kahreden masala son verirken en sonunda affeden kazanan olur
Ve geçer kahvelerle zaman

[Nakarat]
Dünyanın bütün yükü omuzlarımda
Cebimde ıslıklarım yürüdüm konuşmadım pek
Benim sorunlarım var