[verse 1: Kenan]
Silik bir silüet ayna karşısında
Mutsuzluk resmediyor siyah perde arkasında
Ne kadar kavga etsek küs kalmıyo' sanrısıyla
Uykularına veda ediyor kabusları tatmasıyla
Sancısıyla dik durması zorlaşıyor
Parçalanmış ellerinde fotoğraflar can buluyor
Mazisini izliyorken kan doluyor gözlerine
Bu kasveti, kesikler anlatıyor derdine
Heh, sordu kendine
Çaresizlik başlangıçtı, sonla geldi hep
Cinayetler biriktirdi suretinde
Ruhumdaysa aydınlıklar buğuluydu
Karanlıklar kaldı net
Sebeplerini toplayınca boynumdaki sonuca vardı
Tekme vurulan hayaller ve tebessümler asılırken
Kin ve öfke yastık altı kalbimdeki tüm eziyet gölgesinden

...