[Verse 1: Şiir!]
Fotoğraflar, şu kahrolası fotoğraflar
N'asıl çıldırmıyorlar unutmazken onca şeyi
N'asıl da susuyorlar biliyorken tüm sırları
N'asıl hiç yaşlanmıyorlar taşırken tüm yılları
Ah, çocuklar hiç büyümez
Dostluklar bitmiyo', sevenler ayrılmıyo'
Sevdiklerimiz ölmüyo' daima bizimleler
Bir fotoğraf karesinde sonsuzluğun dizindeler
Onlar da yok oluşla sarılıyor mu?
Ne yani, bağrına basıp öpen sevgililer yanılıyor mu?
Yastığının altına koyan anneler yanılıyor mu?
Cüzdanında saklayan babalar yanılıyor mu?
Hayıır, fotoğraflar ölmez; fotoğraflar ölmez
Gidenler dönmez fakat fotoğraflar ölmez
Sevgiyle yakılmış hiçbir ışık sönmez
Umarım artık hiçbir anne yavrucağını gömmez!

[Nakarat: Şiir!]
Ahhhhh Dünya
Hiç durmadan dönüyor
Sevdiklerimiz ölüyorr
Zaman, ellerimizden kayıyo'
Fotoğraflar ölmüyor[x5]

[Verse 2: Şiir!]
Yeah, yalnızca yıpranıyor tenin gibi
Veyahut eskiyorlar sеnin gibi
Zaman karanlık bi' kuyu
Edip Cansever şiiri kadar derin gibi
Vе hızla karalıyorken defterleri elim gibi
Ölüm de kurşun misali hiç adres sormuyor
Nereye gideceğinden emin gibi
Eskiden varmak için can attığın evin gibi
Sevdiklerin gittiğinden beridir dört duvarla sarılı
Bomboş soğuk bi' zemin gibi
Her gün daha fazla ağrıyan şu belin gibi
Zihnin hiç durmadan haykırıyor benim gibi
Sanki çok uzaklarındasın ait olduğun yerin gibi
Ne zaman eline alsan aynı fotoğrafı tekrar
O mutlu yaz akşamındasın havan serin gibi
Masanda daim bi' bardak daha var
Belki bir an çıkıp gelir gibi
Bi' selam verir gibi..
[Nakarat: Şiir!]
Ahhhhh Dünya
Hiç durmadan dönüyor
Sevdiklerimiz ölüyorr
Zaman, ellerimizden kayıyo'
Fotoğraflar ölmüyor[x5]