VERSE 1

Stres yaş arttıkça güçlenir beyninde bi ur gibi
Onlar hiç vakit kaybetmicek sen de plan kur gidip
Savunmasız kaldığında insanların gerçek yüzünü
Görücek ve bağırıcaksın birazcık huzur verin

Başarılar hep onlarındır hatalar kusur senin
Ucunda cennet olsa dahi yollar hep uzun gelir
Hayatta kalmak için bi kaç sebebin olmalı
Her haylimde gülümseyen doğmamış kızım benim

Kaç kere düştün aynı tuzağa biraz dur düşün derim
Ve kalmadı hiç sorunlara dayanacak gücün de mi
Gelecek kaygısı denen canavar peşindeyken
Nefes almak için gerеk düşlerin küçülmesi

Bu yüzden anlarsın yaşarkеn faydasız hüzünlerin
Bu lanet artık hayatında ve hatta düşündedir
Tahammülün tükenmişken düşün hep suçum nedir
Bu yüzden seçti yolunu insan sonunu hiç düşünmedi


NAKARAT
Ya pişmanlık yağmuru ben insanlık mağduruyum
Birileri geldi ve katletti zorla içimdeki sağ duyuyu

VERSE 2

İlk buldukları fırsatta gider bütün dostların
Ve zamanı gelmiştir yalnız başına hızla koşmanın
Zamanla mutlu resimlerin çerçeveleri boş kalır
Sen tükendikçe izlemekten hayat hayli hoşlanır

Anlatmak istersin gidip büyümeden bu hastalık
Sana anlam ifade eden ne varsa onlar için saçmadır
Zamanın tükenmekte bi yol bulup kaçmalı derken
Güneş yeniden doğar tekrar oyuna başlanır

Tanıdığın kim varsa artık hepsi olur başkası
Bu altın kural unutma doğru söyleyen taşlanır
Ne arkadaşın kalır burda kaybolur yoldaşların
Ve kolay kısmı bitti şimdi karanlık başladı

O tozlu raflarında bütün çocukluğun paslanır
Yok oluşlarını izle sadece arkana yaslanıp
Hıhıhı ve sakın isyan etmesin
Sorgulamayı bırak ve kabullen huzur kaçmasın


NAKARAT
Ya pişmanlık yağmuru ben insanlık mağduruyum
Birileri geldi ve katletti zorla içimdeki sağ duyuyu