Ben henüz çocuktum sen bu şehri terkettiginde Gökdeniz abi
Istemeden büyüdüm içimdeki bu öfke misali
Herkes gri der bu şehre fakat gözleri mavi
Ve ben bayramlıgımla top oynamayı özledim abi

Annem eve çagırdı,mahalle bakkalıyla helalleştim
Ve yorgun dizlerimde mecal yokken her an geçtim
En dik yokuşlarından bu şehrin; ne başardım,ne vazgeçtim
Fakat zaman geçti

20'ler kayıp ruhlar ortasında aidiyet pazarı
Şımarık çocukların içinе dogdugu şu parlak galibiyet kazanından payımı almak istemiştim kabiliyet kazanıp
Onlar yazarkеn tarihi hep

Bir izim kalsın dedim en azından duvarda
Artık boşalmıyor hafızam dolmayınca şu bardak
Biletimi yırtanlar dedi ''allah yukarda''
Ve o allah'a inancımı katlettiler bu garda