[Intro]
Ortiz got the fuego, comprendre?

[Verse 1]
Την πιο σοβαρή ιστορία που υποθήκε ποτέ
Εδώσα άργκο και την είπα απ' το πρώτο κουπλέ
Η μοναχικότητα με λάτρεψε
Άσε τους εχθρούς, απ' τους φίλους να φιλάγεσαι
Ένα Yaris βρόμικο έχω παρκαρισμένο
Ένα γράμμα στον Θεό έχω συστημένο
Έχω αγώνα κάθε μέρα να με πάρει ο ύπνος
Δε μ' αφήνει, δε μ' αφήνει αυτός ο καινούριος στίχος
Τρώω το φαΐ μου μέσ' από το τιγάνι
Με τις σαγιονάρες κάνω βάρη
Γράφω όσα θέλει η γενιά μου να πει
Και τα τραγουδάν μαζί μου γραμμή προς γραμμή
Συκώτι μες στο γάλα και κρεμμύδια σοτέ
Τρώμε σαν βασιλιάδες και με λίγα φτά-λε
Απόβραδίς μαρινάδα, μύρισε όλη η Ελλάδα
Ψηστίρια στις ταράτσες και καινούρια κουπλέ
Πόρτες πλακωτό και το φεύγα διπλό
Όταν έρχονται αδέρφια από το εξωτερικό
Ζάρια μες στο στούντιο μετά την ηχογράφηση
Να πάρουνε μαζί τους μια ανάμνηση
Αυτή είναι η μουσική της αλληλεγγύης
Άλλοι αποκαλούντε αδέρφια αυτοί που μας ακούνε
Δε ζητήσαμε ποτέ θέση ευθύνης
Μα αν δεν την πάρουμε, τ' αδέρφια μας θα απογοητευτούνε
Μας ακούν μέσα, πίσω απ' τη σιδερένια πριγκίπεσσα
Μας σφίγγουνε το χέρι, κοιτώντας μας κατάματα
Κι έχει τύχει να τους πάρουνε τα κλάματα
Είμαστε άνθρωποι στην εποχή των αριθμών
Ένα ακόμα καντηλάκι στη στροφή των Τεμπών
Η συνείδηση των μπάτσων και των επιμελητών
Μπροστάρηδων στη χώρα των πλειστηριασμών
[Chorus]
Τσιγγάνικα καρφιά πανω στην κάσα μου, το μυαλό μου είναι η κατάρα μου
Η μοναχικότητα με λάτρευε όσο η Ελλάδα με μεγάλωνε
Όλη η γη είναι πατρίδα και μητέρα μου, στοιβαγμένα όνειρα στην γκαρσονιέρα μου
Η μοναχικότητα με λάτρεψε, η Ελλάδα με μεγάλωσε

[Chorus]
Τσιγγάνικα καρφιά πανω στην κάσα μου, το μυαλό μου είναι η κατάρα μου
Η μοναχικότητα με λάτρευε όσο η Ελλάδα με μεγάλωνε
Όλη η γη είναι πατρίδα και μητέρα μου, στοιβαγμένα όνειρα στην γκαρσονιέρα μου
Η μοναχικότητα με λάτρεψε, η Ελλάδα με μεγάλωσε