[قسمت اول: داریوش]
مردی که خودش با خودش حرف میزد
و حتی خودش جواب خودش رو نمیداد
قلک که باد کردش باشکستن راه نمیاد
کاش مادربزرگ شال گردن رو نمیبافت
اون مرد گدا نقاش نبود اما کشید آیندمو چه زیبا
وای اگر امکان میذاشت به دست آورد دلی را
وای اگر همسایه بغلی به اداره آگاهی راپورت نمیداد
چه صحنه ی دل ربایی که اسهال
کشیده میشه به آغوش موزائیک سفیدا
با یه ریال دو ریال
نمیشه که ساخت سریال
برا خودم و خودم و خودم من خودم
پر میکردم سه لیوان
نمیشه رسید با سانتی متر
به خونه درختیمون بالای سپیدار
مثل طرح جاده ایا، ساده ایا

[پل]
هراسی ندارم
باهاش رفیقم
این روزا