[Verse 1: İmpala]
Alkolik ve obsesif bi' herif
Hep yenildiği şu hayatta tüm duyguları sefil
Kendi derdi yokmuş gibi dinlemekle geçen ömürde bilir ki
Gökyüzünde aradığı yeryüzünde değil

İzmarit, sağ elde yanmak üzere durur
Çabuk bitmek için çağırır tüm rüzgarı kucağına
Dünya yalanla dans ederken karanlıkta
Bizimki yürüyemez ve atar bütün suçu bacaklarına

Peki ya gerçek mi, yoksa bir ayna mıyım rüyamda?
Sanrılarla baş eden benim, salak sanır duyan da
Aradığım sesleri bulmak benim gerçekliğimken
Tam bi' işkence kulaklarımda onun sesiyle uyanmak

Her şey geçecektir, bilirim
Geçmiş peşimdeyse, gelecek benim boşluğumda dirilir
Beyaz duvarlı odalarda hayat ayaklarıma serilir
Hafızamdaki tüm sesler elbet bi' gün silinir

[Hook: Hilal Akyüz] (x2)
Her şey biter bi' gün
Gelip herkes kendine çizer bi' yol, olsun
Yükseğe çıkmak sorunları gidermiyo'
[Verse 2: İmpala]
Karanlık ve sessiz bi' boşluk
Yapılan hataların not edildiği siyah bi' defter olur
Ne kadar yüksek ha, ne kadar küçük dünya?
Zihnim dar bi' oda ve amacım daha da küçültmektir onu

Peki ya tesadüfler? Genelde kendiliğinden olur
Kimisi elinde kirlenmiş umutlarla boğulur
Kara bulutlu hayatlardan sıkılır asıl derdi bulursun
Sigara yanar söner ama sen aynı yerde durursun

Hepimiz birer böcek gibi yalnızız
Kalabalıkta kaybolmuş ve içten içe sıkılmışız
Hayali bir senaryonun içine tıkılıp kalmışız
Bi' karakterde vücut bulup boşluğunda yanmışız

Yüksekliğin riski kadar kötü bi' daha hissetmek
Bırak orada kalsın işte, kendi hayatını kirletme
Gözünü kapat ve hiçbir şeyden korkma
Eninde sonunda acı verir, kendi gerçekliğinle yüzleşmek

[Hook: Hilal Akyüz] (x4)